Εὐχαριστώντας ὅλους, ὅσους ἐξέφρασαν τὴ γνώμη τους, εἴτε ἀνοικτὰ, εἴτε μὲ προσωπικὰ μηνύματα, θεωρῶ σκόπιμο νὰ δώσω κάποιες ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα ποὺ διετυπώθησαν καὶ συνοψίζονται, κυρίως, σὲ δύο κατηγορίες: α) γιατὶ τὰ ἰδιόμελα τῶν αἴνων τῶν πλ. α΄καὶ πλ. β' ἤχων εἶναι σὲ σύντομο εἰρμολογικὸ μέλος καὶ β) σχετικὰ μὲ 1ο τὸν στίχο τοῦ «Θεὸς Κύριος» καὶ μὲ την ἀποσιώπηση τοῦ «'Αναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος», ποὺ ψάλλεται, κατὰ τὸ ὡρολόγιον, στοὺς πλαγίους ἤχους.
Γιὰ τὸ 1ο θεωρῶ πὼς ἀποδίδεται καλύτερα τὸ νόημα τῶν ψαλλομένων τροπαρίων, ψάλλοντάς τα κανεὶς εὐκρινῶς εἰρμολογικὰ, ἀφ᾿ ἑνὸς καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου κερδίζεται πολύτιμος χρόνος, γιατὶ τὰ ἀντίστοιχα στιχηραρικὰ εἶναι ἀρκετὰ μακρόσυρτα, ἰδίως τὰ «Ἀνατολικά». Γιὰ τὸ 2ο, ἄν καὶ σέβομαι καὶ ἐκτιμῶ ἀπεριόριστα τὸν πατέρα Κωνσταντῖνο Παπαγιάννη καὶ τὸ τεράστιο ἔργο του, πιστεύω πὼς πρέπει πρῶτα νὰ τοποθετηθῇ ἡ σύνοδος, τόσο γιὰ τὸν στίχο, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἀπολυτίκιο, ἐκτὸς κι ἄν τοποθετήθηκε καὶ δὲν τὸ πῆρα εἴδηση.