E
emakris
Guest
Φαντάζομαι ότι ο Αντώνης εννοεί την περιρρέουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα στην οποία ζούσε, όχι τις δικές του καταβολές.
Μα τις δικές του καταβολές μετέφερε στην "περιρρέουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα".
Φαντάζομαι ότι ο Αντώνης εννοεί την περιρρέουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα στην οποία ζούσε, όχι τις δικές του καταβολές.
Κανείς δεν διαφωνεί, απλώς εξήγησα τι (πιστεύω ότι) εννοούσε ο Αντώνης.Μα τις δικές του καταβολές μετέφερε στην "περιρρέουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα".
Θα πρέπει λοιπόν να προσέξουμε πάρα πολύ η εμμονή μας στο "παραδοσιακό" να μην γίνεται αυτοσκοπός. Η μελέτη της γραπτής και προφορικής μας παραδόσεως στο σύνολό της είναι απαραίτητη και εκ των ων ουκ άνευ, όχι όμως μόνο και μόνο γιατί είναι παράδοση.
Μια παρατήρηση, απλώς διαδικαστική, αλλά κατ' εμέ ουσιώδης. Δεν είναι σκοπός η παράδοση, αλλά μέσο. Μέσο εκκλησιαστικής και πνευματικής κατοχύρωσης της ψαλμωδίας. Σκοπός είναι η λατρεία.
Παρά τις πολλές και φιλότιμες προσπάθειες "αναβίωσης της πατρώας μουσικής" το έμψυχο νεανικό δυναμικό της εκκλησίας που έρχεται θα "επιβάλλει" τη μουσική του και στο χώρο της λατρείας.
Και αλλοίμονο... ενώ μετράμε και ξαναϋπολογίζουμε τα ηχομόρια και τις διάφορες "παραλλαγές" και προτείνουμε γυρισμό στο 1814 ή και ...παλαιότερα δεν αντιλαμβανόμαστε την καταιγίδα που έχει ξεσπάσει και μαίνεται στις ψυχές και τα "σώματα" των νέων μας.
Ναι, χρειαζόμαστε (εγώ όχι) νέα μελοποιΐα και μάλιστα όχι νέα αλλά ρηξικέλευθη νέα.
Όπως πάντα βέβαια θα προηγηθεί φαγωμάρα, σχίσματα κλπ αλλά στο τέλος τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Ναι, χρειαζόμαστε (εγώ όχι) νέα μελοποιΐα και μάλιστα όχι νέα αλλά ρηξικέλευθη νέα.
....
Να κλείσω κι αυτό το σχόλιο με μια σκέψη πάνω στο έργο του Κόντογλου. Εκείνος τελικά δεν είπε "όχι". Αντιθέτως έγινε η απαρχή μιας νέας δημιουργικής πνοής στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Και όχι μόνο...
Εκείνος τελικά δεν είπε "όχι". Αντιθέτως έγινε η απαρχή μιας νέας δημιουργικής πνοής στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Και όχι μόνο...
Τι πιο δημιουργικό από την ανακάλυψη και αναβίωση των πηγών;Ἐννοεῖς ἐπαναφορᾶς παλαιῶν ζωγραφικῶν προτύπων μὲ τὴν πρόσθήκη τοῦ προσωπικοῦ του ταλέντου.
Λάθος. Ήταν 100% παιδί της παραδοσιακής κοινωνίας, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα στο βιβλίο του "Το Αϊβαλί η πατρίδα μου". Στη νεωτερική κοινωνία αισθανόταν έξω από τα νερά του.
Μα τις δικές του καταβολές μετέφερε στην "περιρρέουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα".
Ἐννοεῖς ἐπαναφορᾶς παλαιῶν ζωγραφικῶν προτύπων μὲ τὴν πρόσθήκη τοῦ προσωπικοῦ του ταλέντου.
Οἱ συνεχιστές του ἁπλὰ ἀντέγραψαν παλαιὰ πρότυπα χωρὶς τὸ ταλέντο του μὲ ἀποτέλεσμα ξηρὸ χωρὶς πνοὴ.
...
Και η εκκλησία ζει και κινείται στην ίδια μεταμοντέρνα κοινωνία. Αν υποτεθεί λοιπόν πως παρακάμπτεται το πρόβλημα του δημιουργού, τότε δεν θα δημιουργείται πρόβλημα πρόσληψης από το κοινό; Εμείς σε ποιόν απευθυνόμαστε; Και σε ποιον πρέπει να απευθυνόμαστε;
Κάθε μουσική ερμηνεία, και κάθε σύνθεση διά της ερμηνείας της, αποτελεί πρόταση πολιτισμού και, ιδίως στην εκκλησία, πρόταση ζωής. Και δεν μπορεί παρά να πρέπει να μπορεί να προσληφθεί από το κοινό στο οποίο απευθύνεται. αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα...
Τι πιο δημιουργικό από την ανακάλυψη και αναβίωση των πηγών;
Και ο Καράς...Αὐτὸ ἔκανε ὁ Κόντογλου, δὲν διαφωνῶ.
Μεταξυ μελοποι ι ας και Εκκλησιαστικης Μουσικης, ως μεσον Λατρειας υπαρχει διαφορα.. Η Μελοποι ι α ειναι τεχνη που δεν εξυπηρετει απαραιτητα τις αναγκες της Λατρειας μας. Υπαρχουν μελωδηματα τα οποια δεν εχουν περιληφθει στις ακολουθιες της Εκκλησιας μας οπως διεξαγονται σημερα. Τα ακουμε συνηθως σε συναυλιες και αλλες εκδηλωσεις. Αν το ερωτημα αφορα εις την Λατρεια μας στους ιερους Ναους , τοτε το θεμα διαφερει... Οι Ακολουθιες της Θειας Λατρειας εχουν συγκεκριμενους υμνους οι οποιοι ψαλλονται συμφωνα με το Τυπικο της Εκκλησιας μας. Η Εκκλ. Μουσικη μας , εχει μακραιωνη Παραδοση , η οποια παραμενει αναλλοιωτη κυριως στα συντομα ειρμολογικα μελη . Διαφορετικες μελοποιησεις υπαρχουν στα αργα μελη και κυριως στα Παπαδικα. Εχουμε εμπνευσμενους μελοποιους τα μελωδηματα των οποιων θεωρουνται Παραδοσιακα !!! Υπαρχουν ομως και νεοι Μελοποιοι με πολλες και αξιολογες μελωδιες. Μετα απο χρονια τα εργα τους θα ειναι κι αυτα Παραδοσιακα. Πιστευω οτι παντα θα υπαρχουν Νεοι Μελοποιοι οι οποιοι θα διαθετουν το Ταλαντον της Μελοποι ι ας και θα συνθετουν αξιολογα Μελη , κυριως Της Θειας Λειτουργιας [ χερουβικα , Λειτουργικα , Κοινωνικα κ.τ.λ. ] Ισως μελλοντικα γινουν και αλλαγες στον τροπο της Θ. Λατρειας που δεν τις νιωθουμε τωρα.. αλλα τιποτε δεν ειναι αμεταβλητο... παρα μονον Η Μια και Μοναδικη ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ !!!!!
... Πώς νοείται αυτή η ανανέωση; Γενικά, τι είναι η ανανέωση στη βυζαντινή μελοποιία; Νέες φόρμες, νέες ιδέες; Πόσο εφικτὀ και θεμιτό είναι αυτό δεδομένης της ιδιαιτερότητας αυτής της τέχνης;...
Στην περίπτωση της εικονογραφίας είχαμε πράγματι μια ανακάλυψη γιατί η παλιότερη τεχνοτροπία εν πολλοίς ήταν ξεχασμένη. Στην βυζαντινή μουσική όμως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Όσο για την αναβίωση δεν σημαίνει νεκρανάσταση αλλά μπόλιασμα με στοιχεία ζωντανά της σημερινής εποχής που δίνουν νέα πνοή στις παλιότερες φόρμες. Ο Κόντογλου δεν ζωγράφιζε"βυζαντινά". Τα έργα του ξεχωρίζουν από μακριά. Έχουν πνοή, έχουν ζωντάνια. Λίγοι απ' όσους ακολούθησαν το κατάφεραν. Υπάρχουν όμως και σήμερα. Το τελέντο δεν μπορείς να το αγοράσεις από την αγορά. Λίγοι το έχουν γι' αυτό και ξεχωρίζουν.... Ή μήπως τελικά η ανανέωση νοείται πάλι με το παράδειγμα του Κόντογλου: ως ανακάλυψη και αναβίωση ξεχασμένων πηγών; ...
Φυσικά και υπάρχει!!! Απλώς, στη ζωγραφική τα έργα είναι εκεί, τα βλέπεις και μπορείς να τα μιμηθείς, ενώ η μουσική χάνεται και αφήνει μόνο το αποτύπωμά της στα μέσα που διαθέτει κάθε εποχή: σήμερα έχουμε συσκευές ηχογράφησης, τότε είχαν μόνο τη μουσική γραφή και μάλιστα με σοβαρές τεχνικές ατέλειες, σε σχέση με πιο τελειοποιημένες μορφές σημειογραφίας (που και πάλι δεν αποδίδουν 100% αυτό που τελικά ακούγεται).Στην περίπτωση της εικονογραφίας είχαμε πράγματι μια ανακάλυψη γιατί η παλιότερη τεχνοτροπία εν πολλοίς ήταν ξεχασμένη. Στην βυζαντινή μουσική όμως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.