Οἱ ἁγιορείτικες «μορφές» καί πηγές εἶναι διάφορες. Σαφῶς καί στό ΤΓΡ καί στό «῾Αγιορειτικόν Τυπικόν τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Ακολουθίας», ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΡΥΑΙ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ἡ θεία λειτουργία τελεῖται μετά τήν «τριθέκτην», μετά τήν ὁποία ἀκολουθοῦν καί τά τυπικά, τά ὁποῖα σέ περίπτωση τελέσεως θ. λειτουργίας, ὡς γνωστόν, ἐπισυνάφθηκαν στήν ἀρχή της, ἀντικαθιστώντας τά ἀρχαῖα ἀντίφωνα.
Μιά λογική ἐξήγηση ὑπάρχει γιά τήν ἐπισύναψη τῆς θ. λειτουργίας μετά τήν α΄ ὥρα, ἡ πραγματική τέλεσή της σήμερα, ὄντως μετά τήν 1η βυζαντινή ὥρα καί ἴσως πρό τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου.
Μήν ξεχνᾶμε ὅτι σέ ἄλλες ἁγιορείτικες «μορφές» ἔχουμε καί τήρηση μᾶλλον τῶν πατριαρχικῶν τυπικῶν, ὅπου ἡ θ. λειτουργία συνδέεται ἀμέσως μέ τόν ὄρθρο κατά τά ἐνοριακά πρότυπα. Πιστεύω νά ἀναφέρεσαι στίς Μονές.
Περισσότερα ἀπό ἁγιορεῖτες... μέλη τοῦ φόρουμ.