Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Με αφορμή την καταγραφή του κ. Λάμπρου εδώ (ως συνήθως απλή και στρωτή αλλά όχι φτωχή) θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι που μου γεννά απορία. Στις συνήθεις μελοποιητικές εκδοχές αυτών των τροπαρίων είναι μεγάλη η απόκλιση του μέλους τους σε σχέση με το πρότυπο του ειρμού: σχεδόν σαν να μην ακολουθείται το πρότυπο (ειδικά στο χαρακτηριστικότατο μοτίβο των στίχων 2 και 3), αλλά μια ανεξάρτητη προφορική παράδοση.
Για να φανεί η διαφορά απεικονίζω παρακάτω τις μουσικές καταλήξεις των στίχων (και μερικώς αυτών που αντιλαμβάνομαι ως ημιστίχια) όπως θα έπρεπε να είναι βάσει του πρωτοτύπου.
(Σημείωση: Κατανοώ ότι το νόημα επιβάλλει αλλαγές στο μελοποιητικό σχέδιο, κάτι που λιγο ως πολύ γίνεται παντού, αλλά εδώ μου φαίνεται πιο γενικευμένο αυτό, σαν να έχει περίπου «ξεχαστεί» ή παραλειφθεί το αρχικό σχέδιο προς όφελος κάποιας ισχυρής προφορικής παράδοσης).
Για να συμπληρώσω τη σκέψη μου: νομίζω ότι το πρωτότυπο μέλος των στίχων 2 και 3 μπορεί να ακολουθηθεί αζημίως προς το νόημα.
Για να φανεί η διαφορά απεικονίζω παρακάτω τις μουσικές καταλήξεις των στίχων (και μερικώς αυτών που αντιλαμβάνομαι ως ημιστίχια) όπως θα έπρεπε να είναι βάσει του πρωτοτύπου.
(Σημείωση: Κατανοώ ότι το νόημα επιβάλλει αλλαγές στο μελοποιητικό σχέδιο, κάτι που λιγο ως πολύ γίνεται παντού, αλλά εδώ μου φαίνεται πιο γενικευμένο αυτό, σαν να έχει περίπου «ξεχαστεί» ή παραλειφθεί το αρχικό σχέδιο προς όφελος κάποιας ισχυρής προφορικής παράδοσης).
Για να συμπληρώσω τη σκέψη μου: νομίζω ότι το πρωτότυπο μέλος των στίχων 2 και 3 μπορεί να ακολουθηθεί αζημίως προς το νόημα.
Last edited: