haris1963
παλαιότατο μέλος
Περαιτέρω σκέψεις προς διερεύνηση:
Η ανεστραμμένη Όμοια διφωνία (12-9, 9-12) μπορεί να θεωρηθεί και κανονική Ο.Δ. στην οποία ενεργεί έλξη στον φθόγγο κάτω από τον μέσο, αν υποθέσουμε πως είναι η βάση του ήχου. Λ.χ. το ΒΟΥ-9-ΓΑ-12-ΔΙ-9-ΚΕ-12-ΖΩ του Β' ήχου με Ο.Δ. μπορεί κάλλιστα να ακουστεί ΒΟΥ-12-ΓΑ-9-ΔΙ-9-ΚΕ-12-ΖΩ στη μελωδική ανιούσα πορεία λογίζοντας έλξη 3 μορίων του ΓΑ προς τον ΔΙ πράγμα φυσιολογικό και σύνηθες.
Μπορεί άραγε στην περίπτωσή μας να σκεφτούμε πως ισχύει κάτι τέτοιο με κέντρο τον ΖΩ;
Στο «Εν τη βροντώση» σημειώνεται στην προ νέας μεθόδου γραφή, συνεχώς ό έσω θεματιασμός ο οποίος την εποχή εκείνη έκανε ότι περίπου και τώρα. Δήλωνε λίγο ή πολύ μαλακά χρωματικά διαστήματα. Οι εξηγητές προτίμησαν το ατζέμ στον ΖΩ στις θέσεις αυτές.
Το "Σε την υπερ νουν" εξηγήθηκε στη νέα μέθοδο και με ατζέμ και με χρωματική φθορά στον ΖΩ...
Η ανεστραμμένη Όμοια διφωνία (12-9, 9-12) μπορεί να θεωρηθεί και κανονική Ο.Δ. στην οποία ενεργεί έλξη στον φθόγγο κάτω από τον μέσο, αν υποθέσουμε πως είναι η βάση του ήχου. Λ.χ. το ΒΟΥ-9-ΓΑ-12-ΔΙ-9-ΚΕ-12-ΖΩ του Β' ήχου με Ο.Δ. μπορεί κάλλιστα να ακουστεί ΒΟΥ-12-ΓΑ-9-ΔΙ-9-ΚΕ-12-ΖΩ στη μελωδική ανιούσα πορεία λογίζοντας έλξη 3 μορίων του ΓΑ προς τον ΔΙ πράγμα φυσιολογικό και σύνηθες.
Μπορεί άραγε στην περίπτωσή μας να σκεφτούμε πως ισχύει κάτι τέτοιο με κέντρο τον ΖΩ;
Στο «Εν τη βροντώση» σημειώνεται στην προ νέας μεθόδου γραφή, συνεχώς ό έσω θεματιασμός ο οποίος την εποχή εκείνη έκανε ότι περίπου και τώρα. Δήλωνε λίγο ή πολύ μαλακά χρωματικά διαστήματα. Οι εξηγητές προτίμησαν το ατζέμ στον ΖΩ στις θέσεις αυτές.
Το "Σε την υπερ νουν" εξηγήθηκε στη νέα μέθοδο και με ατζέμ και με χρωματική φθορά στον ΖΩ...
Last edited: