Η νέα έκδοση μουσικής Κυψέλης Στεφάνου Λαμπαδαρίου από τις εκδόσεις Πολυχρονάκη είναι έτοιμη.
Ο Ά τόμος σε δύο λόγω όγκου.
Με νέους ευανάγνωστους χαρακτήρες.
http://www.byzantinemusicbooks.gr/
http://www.byzantinemusicbooks.gr/samples/mkypseli_a1.pdf
http://www.byzantinemusicbooks.gr/samples/mkypseli_a2.pdf
Οι εκδόσεις Πολυχρονάκη είναι αρκετά προσεγμένες με καλή ποιότητα στην βιβλιοδεσία, ειδικά για το αναλόγιο οπου η γραμματοσειρά είναι αρκετα ευδιάκριτη. Επίσης είναι κλασσικές επανεκδόσεις των πατριαρχικών μουσικών βιβλίων. Με διορθώσεις όπου αυτές χρειάζονται.
Δυό λόγια από μένα για την αρχική έκδοση του Στεφάνου..
Το κλασσικότατο αυτό βιβλίο είναι η βάσις και μετά το ειρμολόγιον και Αναστασιματάριον Ιωάννου είναι τα άκρως απαραίτητα για την βιβλιοθήκη κάθε Ιεροψάλτη και φιλομουσου αλλά κυρίως για το αναλόγιον.
Εχει κλασσική γραφή αλλά είναι πιο ιδιαίτερου χαρακτήρα των άλλων δύο.
Είναι μία μίξη του Δοξασταρίου Π.Λαμπαδαρίου του μέγα και ιδιομελαρίου Μανουήλ Πρωτοψάλτου και Χουρμουζίου όσο αναφορά το περιεχόμενο αλλά και πληρέστερο αφού περιέχει και τα Δοξαστικά μή εορταζομένων Αγίων.
Δεν το κατατάσσω στα "καθαρά" βιβλία διότι είναι μία μίξη Πέτρου και Κωνσταντίνου όσον αναφορά το ύφος και τις αναλύσεις στα σημεία.
Ο Στέφανος "πατά" μεν σε Πέτρο ("κατά το μέλος συμφώνως προς το Δοξαστάριον Πέτρου Λαμπαδαρίου") αλλά ξεκλέβει γραμμές και ύφος απ τον Δασκαλό του Κωνσταντίνου ("κατά τον ρυθμόν και την απαγγελίαν αυτού") στα διάφορα σημεία.
Εν ολίγοις, αυτά είναι στις εκκινήσεις ορισμένων Δοξαστικών κυρίως μεγάλων εορτών, σε μερικές επιπλέον χρωματικές φθορές αλλά και στις αναλύσεις όπου το ύφος (μη μπω όμως σε περισσότερες λεπτομέρειες που δεν απασχολούν τους περισσότερους) είναι το του Δασκάλου του.
Το μεγάλο ατού είναι η πληρότητα του σε περιεχόμενο, έχει γίνει σπουδαία δουλειά απ τον Στέφανο που δεν μπόρεσε να μην δανειστεί την απαράμμιλη ωραιότητα, στις μουσικές γραμμές του ύφους, του δασκάλου του Κωνσταντίνου.
(Δείτε το Δοξαστάριον του και θα καταλάβετε.)
Είναι κλασσικότατο και παραδοσιακότατο βιβλίο, όμως ο Πέτρος σαν "καθαρό" βιβλίο (τα Δοξαστικά του) αυτούσιος βρίσκεται στην εξήγηση Γρηγορίου και λίγο αναλυτικότερα στα σημεία στο του Βιολάκη, αλλά και στην έκδοση του 1820.
Ο αναλυτικός και πολυποίκιλος χαραχτήρας στα διάφορα σημεία της πορείας του μέλους, το κατατάσσουν μέσα στα καλύτερα βιβλία για διδασκαλία και εκμάθηση, όσον αφορά την κλασσική, απλή γραφή.
Ο Ά τόμος σε δύο λόγω όγκου.
Με νέους ευανάγνωστους χαρακτήρες.
http://www.byzantinemusicbooks.gr/
http://www.byzantinemusicbooks.gr/samples/mkypseli_a1.pdf
http://www.byzantinemusicbooks.gr/samples/mkypseli_a2.pdf
Οι εκδόσεις Πολυχρονάκη είναι αρκετά προσεγμένες με καλή ποιότητα στην βιβλιοδεσία, ειδικά για το αναλόγιο οπου η γραμματοσειρά είναι αρκετα ευδιάκριτη. Επίσης είναι κλασσικές επανεκδόσεις των πατριαρχικών μουσικών βιβλίων. Με διορθώσεις όπου αυτές χρειάζονται.
Δυό λόγια από μένα για την αρχική έκδοση του Στεφάνου..
Το κλασσικότατο αυτό βιβλίο είναι η βάσις και μετά το ειρμολόγιον και Αναστασιματάριον Ιωάννου είναι τα άκρως απαραίτητα για την βιβλιοθήκη κάθε Ιεροψάλτη και φιλομουσου αλλά κυρίως για το αναλόγιον.
Εχει κλασσική γραφή αλλά είναι πιο ιδιαίτερου χαρακτήρα των άλλων δύο.
Είναι μία μίξη του Δοξασταρίου Π.Λαμπαδαρίου του μέγα και ιδιομελαρίου Μανουήλ Πρωτοψάλτου και Χουρμουζίου όσο αναφορά το περιεχόμενο αλλά και πληρέστερο αφού περιέχει και τα Δοξαστικά μή εορταζομένων Αγίων.
Δεν το κατατάσσω στα "καθαρά" βιβλία διότι είναι μία μίξη Πέτρου και Κωνσταντίνου όσον αναφορά το ύφος και τις αναλύσεις στα σημεία.
Ο Στέφανος "πατά" μεν σε Πέτρο ("κατά το μέλος συμφώνως προς το Δοξαστάριον Πέτρου Λαμπαδαρίου") αλλά ξεκλέβει γραμμές και ύφος απ τον Δασκαλό του Κωνσταντίνου ("κατά τον ρυθμόν και την απαγγελίαν αυτού") στα διάφορα σημεία.
Εν ολίγοις, αυτά είναι στις εκκινήσεις ορισμένων Δοξαστικών κυρίως μεγάλων εορτών, σε μερικές επιπλέον χρωματικές φθορές αλλά και στις αναλύσεις όπου το ύφος (μη μπω όμως σε περισσότερες λεπτομέρειες που δεν απασχολούν τους περισσότερους) είναι το του Δασκάλου του.
Το μεγάλο ατού είναι η πληρότητα του σε περιεχόμενο, έχει γίνει σπουδαία δουλειά απ τον Στέφανο που δεν μπόρεσε να μην δανειστεί την απαράμμιλη ωραιότητα, στις μουσικές γραμμές του ύφους, του δασκάλου του Κωνσταντίνου.
(Δείτε το Δοξαστάριον του και θα καταλάβετε.)
Είναι κλασσικότατο και παραδοσιακότατο βιβλίο, όμως ο Πέτρος σαν "καθαρό" βιβλίο (τα Δοξαστικά του) αυτούσιος βρίσκεται στην εξήγηση Γρηγορίου και λίγο αναλυτικότερα στα σημεία στο του Βιολάκη, αλλά και στην έκδοση του 1820.
Ο αναλυτικός και πολυποίκιλος χαραχτήρας στα διάφορα σημεία της πορείας του μέλους, το κατατάσσουν μέσα στα καλύτερα βιβλία για διδασκαλία και εκμάθηση, όσον αφορά την κλασσική, απλή γραφή.
Last edited:
