Μεγαλυνάρια παρακλήσεων Θεοτόκου

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


«Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἀνομιῶν
ἀσθενεῖ τὸ σῶμα καὶ ὁ νοῦς μου καὶ ἡ ψυχή·
Πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν κεχαριτωμένην.
Ὦ δέσποινα τοῦ κόσμου, σύ μοι βοήθησον

Ἵλεως γενοῦ μοι τῷ ταπεινῷ,
ὅτι πλήν σου ἄλλην οὐ γινώσκω καταφυγήν,
ὁ ἐν ἁμαρτίαις συσχεθεὶς ἀμετρήτοις·
ἐλέησόν με, μόνη χριστιανῶν ἡ ἐλπίς

Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου, ἀποστόλων ἡ δωδεκάς,
οἱ ἅγιοι πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου
ποιήσατε πρεσβείαν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Θεόν»

(Νικηφόρου Καλλίστου τοῦ ξανθοπούλου (+1330) Ῥυθμικὴ ποίησις ἔκδ. M. Jugie, "Poésies rhythmiques de Nicéphore Calliste Xanthopoulos," Byzantion 5. Brussels, 1929/30 σσ.362-390).

 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Γνωρίζει κανεὶς κάποια ἔκδοση τοὺ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνα πρὸ τοῦ 1820, ποὺ νὰ περιέχει τὰ μεγαλυνάρια Ἄξιον ἔστιν ὡς ἀληθῶς, Τὴν ὑψηλοτέραν κλπ.;

Γράφω 1820 γιατὶ ψάχνοντας τὶς ἔκδόσεις τοῦ Ὡρολογίου μόνο σ' αὐτὴν τοῦ 1820 τὰ βρῆκα.

Μ' ἐνδιαφέρει ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ σὲ αὐτὰ πρὸ τοῦ 1700.

Εὐχαριστῶ.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Στὰ Εὐχολόγια ἐκδόσεως Βενετίας 1580 (Γεννάδιος βιβλιοθήκη), 1602 (ψηφιοποιημένο στὴν Bayerische Staatsbibliothek) καὶ στὸ Εὐχολόγιον J. Goar ἔκδ. α' 1647 σσ. 859-860 ὑπάρχουν τὰ ἑξῆς:

Ἄξιόν ἐστιν...

Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν...

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν...

Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ λυτρωτοῦ...

Ψάλλομεν προθύμως σοι τὴν ᾠδήν...

(χωρὶς τὸ μεγαλυνάριο τοῦ ναοῦ) Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί...

 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium


Στὰ Εὐχολόγιὰ ἐκδόσεως Βενετίας 1580 (Γεννάδιος βιβλιοθήκη), 1602 (ψηφιοποιημένο στὴν Bayerische Staatsbibliothek) καὶ στὸ Εὐχολόγιον J. Goar ἔκδ. α' 1647 σσ. 859-860 ὑπάρχουν τὰ ἑξῆς:

Ἄξιόν ἐστιν...

Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν...

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν...

Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ λυτρωτοῦ...

Ψάλλομεν προθύμως σοι τὴν ᾠδήν...

(χωρὶς τὸ μεγαλυνάριο τοῦ ναοῦ) Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί...


Πολλὲς εὐχαριστίες, μὲ βοήθησες πολύ μὲ τὶς παραπομπές.
 
Last edited:

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
«Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἀνομιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα καὶ ὁ νοῦς μου καὶ ἡ ψυχή, πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν κεχαριτωμένην, ὦ δέσποινα τοῦ κόσμου σὺ μοι βοήθησον»

(χφ. Vindob. Theol. gr. 78 θεοτοκάριο α’ ἥμισυ ιδ’ αἰ. φ. 359r).
 
Last edited:
Top