E
emakris
Guest
Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της αρνητικής κριτικής (όπως το βλέπω εγώ, τουλάχιστον): να γίνεται κίνητρο για βελτίωση και παρουσίαση νέων προσπαθειών.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΑΚΟΣ
Ο Χριστός δέν φορούσε φίμωτρο.
Μιά ερώτηση θα κάνω μόνον: Μπορεί κανείς να προσευχηθή με την μουσική αυτή ή να κατανυγή (εγώ τουλάχιστον, όχι!);
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Συμφωνῶ, ἀλλὰ οἱ ντόπιοι μὲ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀρχές τους ἔχουν προφανῶς διαφορετικὴ ἄποψη ...
dkalpakidis
Dimitrios Kalpakidis
Προσωπικά η δυτικότροπη μουσική δε μου αρέσει, αλλά νομίζω ότι και με αυτή την μουσική κάποιοι λατρεύουν τον Θεό. Κι άλλοι με μακάμια ή με τραγούδια. Και πολλές φορές εκτρέπεται η λατρευτική μουσική. Εκεί, στα Επτάνησα υπάρχει μια "παράδοση". Νεότερη, νεότατη αλλά υπάρχει. Ας παρακαλάμε η χρήση της δυτικής μουσικής να είναι σε όρια "λατρευτικά". Αλλά και ένα άλλο ερώτημα: Είναι η χρήση της βυζαντινής σημειογραφίας πάντοτε σε λατρευτικά όρια; δεν εκτρέπεται η λατρευτική μουσική εκτός "δυτικού κλίματος"; πολλές φορές και χειρότερα!!! Εμείς ας κάνουμε αυτά που πρέπει και δεν θα πρέπει να ακούμε τις σειρήνες είτε εκ δύσεως είτε εξ ανατολών. Άλλα είναι τα σημαντικότερα:
"οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν. ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν." (Ιω. δ΄, 20-24)
Last edited:
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Συνάδελφε,
Ἡ ἄποψη ποὺ ἐξέφρασε ὁ προηγούμενος συνάδελφος ἦταν συγκεκριμένη, ἄν καὶ γενικόλογη, δὲν μίλησε γιὰ βυζαντινη μουσικὴ οὕτε σύγκρινε.
Δὲν ἀπαντοῦμε στὸ ἐρώτημα μὲ ἐρώτημα περὶ βυζαντινῆς μουσικῆς, ποὺ σ]την συγκεκριμένη περίπτωση δὲν τέθηκε.
Καὶ στὸ κάτω καὶ μὲ τὰ ὄργανα μπορει κάποιος νὰ θελήσει νὰ ὑμνήσει τὸν Θεὸ, ἀλλὰ μέσα στὴν ὀρθόδοξη λατρεία δὲν ἐπιτρέπονται ἀπ' ὅσο γνωρίζω. Μήπως καὶ τότε νὰ παραπέμψουμε στὸ ἁγιογραφικὸ ποὺ ἀναφέρεις; Ἡ Ἁγία Γραφὴ θέλει προσοχὴ στὴ χρήση της, κόβει ἀπὸ παντοῦ καὶ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες πρώτα καὶ μετὰ ἀπὸ μᾶς.
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Τα μέσα έκφρασης του Ρωμιού δεν έχουν περιορισμούς. Η διδασκαλία των πατέρων μας μπορεί να εκφραστεί με όλα τα μέσα.
Η Ελληνική ή μάλλον Ρωμαίικη μουσική εμπεριέχει τα πάντα. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη. Εκεί θα ακούσεις το βλάχικο, το νησιώτικο, το πολίτικο, το σμυρναίικο, το αρβανίτικο, την καντάδα.
Ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τον δυτικό πολιτισμό ,την πολυφωνική ή ροκ ή δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο. Αυτό που λείπει από τους νεοέλληνες είναι το ενδιαφέρον για την ιστορία και την παράδοση τους. Ανέκαθεν ο ελληνικός πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα συνάντησης λαών και εμπορίου λόγω γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας. Δεν φταίνε λοιπόν οι οπερέτες και ό, τι εισαγόμενο, αυτά ο ρωμιός ξέρει και τα εντάσσει στον πολιτισμό του και τα αναδεικνύει δικά του. Φταίει η δική μας αδιαφορία και το κόμπλεξ κατωτερότητας το οποίο πηγάζει από την παντελή έλλειψη παιδείας.
Η Ελληνική ή μάλλον Ρωμαίικη μουσική εμπεριέχει τα πάντα. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη. Εκεί θα ακούσεις το βλάχικο, το νησιώτικο, το πολίτικο, το σμυρναίικο, το αρβανίτικο, την καντάδα.
Ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τον δυτικό πολιτισμό ,την πολυφωνική ή ροκ ή δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο. Αυτό που λείπει από τους νεοέλληνες είναι το ενδιαφέρον για την ιστορία και την παράδοση τους. Ανέκαθεν ο ελληνικός πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα συνάντησης λαών και εμπορίου λόγω γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας. Δεν φταίνε λοιπόν οι οπερέτες και ό, τι εισαγόμενο, αυτά ο ρωμιός ξέρει και τα εντάσσει στον πολιτισμό του και τα αναδεικνύει δικά του. Φταίει η δική μας αδιαφορία και το κόμπλεξ κατωτερότητας το οποίο πηγάζει από την παντελή έλλειψη παιδείας.
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Στὸ σπίτι μου ἀκούω ὅ,τι γουστάρω, δυτικὰ, πολυφωνικά, ἀραβοπερδικά, ACDC, κλπ.
Στὴν ἐκκλησία εἶν' ἀλλιῶς καὶ παίζουν ἄλλοι κανόνες. Ὅσο γιὰ τὴν ἔλλειψη παιδείας ἄστο καλύτερα. Στὴν Πόλη ποὺ δὲν ἔψαλλαν στοὺς ναοὺς ὁπερέτες εἶχαν πολιτισμὸ πολὺ πριν τὰ Ἑπτάνησα καὶ τὴν Κρήτη.
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Γεια σου Αντώνη! Χαιρετισμούς στον Άγιο και στο όμορφο το Ζάντε!
Ζάκυνθος και Κεφαλονιά Κέρκυρα και Λευκάδα αυτά τα τέσσερα νησιά στολίζουν την Ελλάδα!
Last edited:
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Και για να πιάσουμε ζωντανό κλίμα, άπαντος του λαού συμψάλλοντος.
Last edited by a moderator:
Όταν γράφετε ότι ο ήχος είναι πρώτος τι εννοείτε;
Εννοώ υπάρχει κάποιος άλλος πρώτος ήχος του ζακυνθινού ιδιώματος, που -προφανέστατα- δεν αντιστοιχεί στον πρώτο ήχο της βυζαντινής μουσικής; Τα χαρακτηριστικά του ποια είναι; (βάση, δεσπόζοντες φθόγγοι, διαστήματα κλπ.)
Ευχαριστώ πολύ.
Οι ήχοι στο ζακυνθινό μέλος ανήκουν στη σκληρή χρόα του διατονικού γένους, εφόσον χρησιμοποιεί τόνους μείζονες και ημίτονα,
Στους χρωματικούς ήχους δεν υπάρχουν τριημιτόνια η τρίτες ελάσσονες εναρμόνιες .Χρησιμοποιούνται οι φθορές και μαρτυρίες χρωματικές- και διατονικές, αλλά η πορεία των διαστημάτων είναι, όπως είπαμε, του σκληρού διατόνου. Η τονική των ήχων είναι ανάλογη με τις φωνητικές δυνατότητες του ψάλτη ή της χορωδίας.
Στα χειρόγραφα, επειδή δεν φαίνεται η χρονική αγωγή, δεν μπορούμε με σαφήνεια να προσδιορίσουμε τι είδος μελοποιίας είναι, ειρμολογικό, στιχιραρικό,ή παπαδικό, Γνωρίζουμε όμως εμπειρικά ότι στα απολυτίκια, κοντάκια (ειρμολογικά) του β ήχου, τα δοξαστικά ιδιόμελα (στιχηραρικά)του πλ.β ψάλλονται ελεύθερα (ad Iibitum), κάθε συλλαβή ένας φθόγγος η δύο, ενώ οι τονιζόμενες συλλαβές και οι καταλήξεις έχουν 2 ή περισσότερους χρόνους.
Άλλο χαρακτηριστικό, το κόψιμο λέξεων και η επανάληψη της λέξης. Η αρμονία του μέλους βασίζεται στην εμπειρία του βοηθού(χορωδού)ψάλτη, που με το αυτί μπορεί να εναρμονίσει μια μελωδία.
Στα χειρόγραφα με βυζαντινή σημειογραφία βλέπουμε μόνο τη μελωδία του πρωτοψάλτη, που θεωρείται και η κύρια φωνή(primo), η οποία με τις χαρακτηριστικές θέσεις της μελωδίας θα κάνει τις ανάλογες μετατροπίες. Γι΄ αυτό χρειάζεται εξοικείωση με το μέλος της κύριας φωνής. Η δεύτερη φωνή του «σιγόντου» (secondo), ακολουθεί την κύρια μελωδία με τρίτες ή έκτες κολλητό σιγόντο, όπως λέμε στη Ζάκυνθο, ή πάνω σιγόντο, Η τρίτη φωνή η «τέρτσα» (terza),η φωνή του βαρύτονου, τραγουδάει την τονική ή την 5η της συγχορδίας. Ένας από τους βαρύτονους θέλοντας να δώσει κάτι ξεχωριστό ψάλλει οκτάβα, πάνω την 5η της συγχορδίας (divisi) ή την τονική (σουρτάνα ή σουλτάνα) που θεωρείται η 5η φωνή της αρμονίας. Μελωδικά μπορεί να ντουμπλάρει ακόμα και τον προσαγωγέα, χωρίς να λύνεται στην τονική. Όπως και για ν΄ αποφύγει τις κρατημένες νότες, ψάλλει διάφορους διαβατικούς- ποικιλματικούς ή ξένους φθόγγους, ακόμα και παράλληλες 5ες. Και αναλόγως με τη μελωδική γραμμή, κάνει σιγόντο ή πρίμο. Τέλος, ο μπάσος (basso), που ψάλλει συνήθως την τονική ή τη φωνή του βαρύτονου, καμιά φορά αναγκάζεται να ακολουθήσει τη μελωδία οκτάβα κάτω (πριμόμπασο 8ες) ή να κάνει ακόμα και ισοκράτημα μαζί με άλλες φωνές.
Οι πιο χαρακτηριστικές μείζονες μετατροπίες γίνονται στη δεσπόζουσα και στη υποδεσπόζουσα της τονικής, στο β΄ ήχο, και πλ. του δ΄. Στον ήχο γ,΄ πλ. του α΄, βαρύ, και πλ. του δ΄ από το γα, στη δεσπόζουσα, στην υποδεσπόζουσα, και στη δεσπόζουσα της δεσπόζουσας της τονικής. Επίσης μετατροπία γίνεται και στην ομώνυμη ελάσσονα της τονικής με τη φθορά του πλ. του β΄. Απότομες μετατροπίες σε απομακρυσμένες τονικότητες, κάτι που συνηθίζεται στο ζακυνθινό μέλος με το χαρακτηριστικό μελωδικό διάστημα τετάρτης, ή με άλλες χαρακτηριστικές θέσεις, συναντάμε στον α΄ και πλ. του α΄ ήχο, στο δ΄ ήχο και στο πλ. του β΄ ήχο. Γ΄ αυτό συνηθίζεται στην αρχή ή στην αλλαγή τονικότητας του μέλους να ξεκινάει μόνος του ο πρωτοψάλτης -η κύρια φωνή- ή με το σιγόντο στα πρώτα μέτρα, ξεκαθαρίζοντας την τονικότητα και κατόπι να ψάλλουν οι άλλες δύο φωνές.