Εναρμόνιος φθορά στον Ζω

ΔΑΜΩ

μέλος τροπικόν και μονοφωνικόν
Γιατί να μπλέκουμε τα Μακαμάτ με την ημετέρα μουσική;

Συμφωνώ με τον Αβέρκιο:
Μην κουράζεστε με πολλά, το θέμα είναι απλό κι εξαρτάται σε τι κλίμακα βρισκόμαστε. υπάρχουν λοιπόν δρόμοι που θέλουν τον ανω βου εν μονίμω εναρμονιω υφέσι. άλλοι με εναλλαγές με διατονικό κι άλλοι μόνιμα διατονικό. Δεν είναι θέμα εξαχόρδου, στους αραβοπέρσες είναι αυτονόητα αυτά, υπάρχουν συγκεκριμένες ονομασίες μακαμιών που κινούνται συγκεκριμένα. Σ' εμάς που χρησιμοποιούμε την ονομασία πλ. α' εναρμόνιος και δεν διευκρινίζουμε ποιος πλ.α' απ΄τα δεκάδες παρακλάδια του, αρχίζουν τα προβλήματα λόγω ελλειπτικής θεωρίας και λόγω επιδράσεως εξωτερικής.

Η εναρμόνιος φθορά του Ζω, θέλει βαρύτερα αυτής, Λείμμα και άνωθεν Τόνο.
Όπως φαίνεται από την συνημμένη 84 σελίδα (κάτω σχήμα) του Ηλία Παπαδοπούλου, τα διαστήματα 12-12-10-8-12 γίνονται 12-12-6-12-12. Η φθορά τίθεται στον φερόμενο φθόγγο Ζω και μόνο, όπου και επιδρά σε αυτόν, βαρύνοντάς τον τόσο, ώστε να σχηματιστεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην επόμενη σελίδα (85 στο άνω σχήμα), η ίδια φθορά τίθεται επί εστώτα φθόγγου, στον Γα, επιδρά όμως στον φερόμενο φθόγγο Βου, οξύνοντας πλέον αυτόν, τόσο ώστε να δημιουργηθεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην περίπτωση που τίθεται η φθορά στον Βου, είναι ανάλογη του Ζω, γι’ αυτόν τον λόγο, μπορούμε να παραλλαγήσουμε τον Βου ως Ζω.

Η εναρμόνιος φθορά με άλλα λόγια, επηρεάζει τα διαστήματα περί του φθόγγου που τίθεται, από το αν ο φθόγγος αυτός είναι εστώτας ή φερόμενος, όλα τα υπόλοιπα είναι καινές κενές φιλολογίες.

Για τις υπόλοιπες δύο φθορές του Γ’ Ήχου, αναφέρω ότι η πραγματική «δουλειά» τους, είναι να δείχνουν ότι το μέλος δεν είναι διατονικό, αλλά διτονιαίο, με Τόνους και Λείμματα δηλαδή, και όχι 12 και 6 μόρια που ακούγεται το πιάνο. Την αυτή «εργασία» εκτελεί και στην πράξη η εναρμόνιος φθορά του Ζω, τιθέμενη επί του Ζω και Γα.

Υ.Γ.: Εννοείται βεβαίως ότι η απάντηση στην αρχική ερώτηση είναι όχι, η εναρμόνιος φθορά στον Ζω, ουδόλως επηρεάζει τον άνω ή κάτω Βου. Αν χρειαστεί να βαρύνει, πρέπει να δειχθεί με ίδια φθορά ή αλλοίωση.
 
Last edited:

EIRYK EMNOSHELE

Qu'est-ce que je ferais sans toi?
Τα γράψατε όλοι πολύ ωραία και κατανοητά. Το γεγονός πως η εναρμόνιος φθορά του ΖΩ τουλάχιστον, επηρεάζει και τα γειτονικά διαστήματα δε το γνώριζα και τη χρησιμοποιούσα, στην καλύτερη περίπτωση, αν δε την αγνοούσα, ως μόνιμη ύφεση μέχρι τη λύση της και υποτίθεται ότι ψάλλω πόσο καιρό! Σκέψου δηλαδή να μην :eek:

Ίσως να ήταν χρήσιμο εάν προσθέταμε εδώ κάποια ακόμα σχετικά στοιχεία που είδα στην νέα, έβδομη πλέον, βελτιωμένη και επαυξημένη έκδοση του θεωρητικού του κυρίου Γ. Κωνσταντίνου «Θεωρία και πράξη της εκκλησιαστικής μουσικής», Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2014.

Ήχοι ή διαστήματα στο σκληρό διάτονο που έχουν αυτή τη φθορά του ΖΩ στην κλίμακά τους έχουν και ακριβώς την ίδια σειρά διαστημάτων (δύο μείζονες επάνω και άλλοι δύο από κάτω με ημίτονο στη θέση του ΖΩ) έτσι όπως τόσο επεξηγηματικά μας τα παρουσίασε ο κ. Παπαδόπουλος στην πρώτη σελίδα αυτού του θέματος (ίσως από κάποιο δικό του θεωρητικό, δε έχω καταλάβει ακριβώς).

Ήχος πλάγιος του Πρώτου πεντάφωνος. Διαστήματα από το κάτω στο άνω ΠΑ:
10 8 12 12 6 12 12 ήχος

Ήχος Τρίτος όπως και ο πλάγιος του Τρίτου: Από κάτω σε άνω ΓΑ:
12 12 6 12 12 12 6 ήχος

Ήχος πλάγιος του Πρώτου σκληρός διατονικός (φρύγιος ):
Διαστήματα από κάτω σε άνω ΠΑ (εκτός από το ΖΩ έχει και το ΒΟΥ με την ίδια φθορά):
6 12 12 12 6 12 12 ήχος

Ήχος τέταρτος (άγια) σκληρός διατονικός και πλάγιος του πρώτου σκληρός διατονικός (μινόρε):
Διαστήματα από κάτω σε άνω ΠΑ (εκτός από το ΖΩ έχει και το ΓΑ με την ίδια φθορά):
12 6 12 12 6 12 12 ήχος

Ήχος πλάγιος του Τρίτου (ΖΩ ύφεση):
Διαστήματα από κάτω σε άνω ΖΩ (εκτός από το ΖΩ έχει και το ΒΟΥ με την ίδια φθορά):
12 12 6 12 12 12 6 ήχος

Να προσθέσουμε και έναν σύνδεσμο με ένα σχετικό θέμα πάλι για την εναρμόνια φθορά του ΖΩ εδώ: http://analogion.com/forum/showthread.php?t=28071
 

Attachments

  • PlagiosTouProtouPentafonos.mp3
    898.4 KB · Views: 52
  • HxosTritosKaiplagiostoyTritou.mp3
    819.8 KB · Views: 27
  • frigios.mp3
    892 KB · Views: 35
  • minore.mp3
    608 KB · Views: 32
  • plagiostouTritouZoifesi.mp3
    808.5 KB · Views: 28
Last edited:

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
1. Όσον αφορά στις εναλλαγές των ονομασιών, συμφωνώ με τον άρχοντα Δ.Ι. μόνο για τα τετράχορδα επί το βαρύ, από τον φθόγγο που παίρνει την φθορά. Έτσι τουλάχιστον μπορώ να δικαιολογήσω γιατί έλκεται ο Νη από τον Πα όταν ο Γα παίρνει την εν λόγω φθορά, ενώ ο Γα δεν έλκεται από τον Δι όταν η φθορά τίθεται στον Ζω. Ούτως ή άλλως, και με αντεστραμένες τις ονομασίες, ισχύει η ενέργεια στο εξάχορδο. Άρα, εάν ονομάσω το Ζω ως Γα, τότε ο άνω Βου, εξακολουθεί να είναι έξω από το εξάχορδο ενέργειας της φθοράς.

Αυτό το "κόλπο" είναι αρκετά καλό. Λέγοντας το Ζω ύφεση Γα ο άνω Βου είναι Ζω, με ανάλογη συμπεριφορά σε άνοδο και κάθοδο. Σχετικές αναφορές και για τον άνω Βου ύφεση υπάρχουν και στα πρώτα θεωρητικά (όποιος τα έχει πρόχειρα ας βοηθήσει.)

:


Η εναρμόνιος φθορά του Ζω, θέλει βαρύτερα αυτής, Λείμμα και άνωθεν Τόνο.
............................

Η εναρμόνιος φθορά με άλλα λόγια, επηρεάζει τα διαστήματα περί του φθόγγου που τίθεται, από το αν ο φθόγγος αυτός είναι εστώτας ή φερόμενος, όλα τα υπόλοιπα είναι καινές κενές φιλολογίες.

Όπως το θεωρητικό του Χρυσάνθου (Εισαγωγή και Μέγα), το θεωρητικό του Χουρμουζίου, το θεωρητικό του Γρηγορίου, η κρηπίδα του Φωκαέα κ.τλ. !!!!

Άντε και είναι κενές (που δεν είναι, αφού αυτοί ορίζουν πως χρησιμοποιούνται τα σημάδια στην γραφή τους!!!) Καινές;;;;;
 

Nikos L.

Παλαιό Μέλος
Αυτό το "κόλπο" είναι αρκετά καλό. Λέγοντας το Ζω ύφεση Γα ο άνω Βου είναι Ζω, με ανάλογη συμπεριφορά σε άνοδο και κάθοδο. Σχετικές αναφορές και για τον άνω Βου ύφεση υπάρχουν και στα πρώτα θεωρητικά (όποιος τα έχει πρόχειρα ας βοηθήσει.)

Κυριακου Φιλοξένους σελ 150 .... "ἡ συνεχής παραλλαγή τοῦ ἐναρμονίου γένους"
ονομάζει τον ζω =γα και ανεβαίνοντας στον ανω βου τον έχει σε υφεση σαν ζω.

ενας παλιος δασκαλος, μαθητής του Θ. Χ"θεοδώρου μου έλεγε ότι συμβαίνει κ το αντίστροφο: δηλ. όταν τίθεται ατζεμ στον γα, τότε το ονομάζουν ζω και γι'αυτό κατεβαίνοντας ο πα έχει τη μαρτυρία του Δι...
ερευνητέα όλα αυτα.
 

Attachments

  • IMG0012.jpg
    IMG0012.jpg
    40.1 KB · Views: 32
Last edited:

GRMUSIC

Νέο μέλος
Όταν βγαίνουμε από τα εξάχορδα είτε προς το πάνω είτε προ στα κάτω για να συνεχίσομε να ψάλλουμε εναρμόνια θέλει πάλι εναρμόνια φθορά. Θυμάμαι τον αείμνηστο δάσκαλο Σουρλατζή όταν κάναμε μάθημα ένα χερουβικό του Α΄ήχου και είχε εναρμόνιο φθορά στο Ζω και η μελωδία έβγαινε πάνω από τον άνω Βου και ενώ εγώ το έψαλλα εναρμόνια με σταμάτησε και μου είπε προσοχή διατονικά εδώ θα ψάλλεις.
Eπίσης κοιτάξετε στο αργό ασματικό της δοξολοξίας του Γ.Βιολάκη σε πλ.α' πεντάφωνο εναρμόνιο. Στο Ζω έχει εναρμόνιο φθορά. Στον άνω βου ξανά τείθεται η εναρμόνιος φθορά. Γενικά όταν ο Ζω είναι εναρμόνιος αγαπά να κάνει τον άνω Βου με ύφεση όταν δεν τον υπερβαίνει, όμως αυτός πρέπει να σημειώνεται είτε με απλή ύφεση ( όπως βάζει στους στίχους της δοξολογίας αυτής) είτε με ατζεμ ξανά στον άνω Βου. ( ασματικό)
Επίσης κοιτάξετε τον στίχο '' Ευλογητός ει Κύριε ο Θεος των Πατέρων ημών'' . Η μελωδία πάει στον άνω Γα και ψέλνουμε διατονικά. Είναι τυχαία η τοποθέτηση της διατονικής φθοράς εκει ;
 
Last edited:
Top