Συγχαρητήρια. Εκτός των άλλων μου έκανε εντύπωση η άνεση με την οποία έψαλλε το τροπάριο αυτό των δέκα λεπτών.
Το παραθέτω εδώ και σε mp3.
Εντάξει θα μπορούσα να σχολιάσω κάποια πράγματα, αλλά ίσως κάποια άλλη φορά αργότερα. Δεν είναι πιστεύω τόσο σημαντικά αυτά, όσο το γεγονός πως σε μια εποχή έλλειψης ψαλτών, να βλέπουμε νέους ανθρώπους να ψάλλουν με χαρακτηριστική άνεση και ζωντανά το τροπάριο της Κασσιανής.
Το δύσκολο στάδιο βέβαια είναι τώρα, αφού πιο εύκολα πλησιάζει κανείς την κορυφή αλλά πολύ δύσκολα κατορθώνει να παραμείνει σε αυτή εφ' όρου ζωής. Αν έχουμε πίστη στο Θεό όμως όλα κατορθώνονται.
Μπράβο μπράβο και χίλιες φορές μπράβο Δημήτρη.