Διάρκεια Ὄρθρου καί ἀκολουθία Προθέσεως

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Επίσης κατά τη διάρκεια του Όρθρου, γίνεται και η προσκομιδή απ τον παπά. Αν περιορίσουμε τον Όρθρο πολύ, περιορίζουμε και τον χρόνο της πρόθεσης. Πότε θα προλάβει να μνημονεύσει τα ονόματα ο παπάς. Μήπως και γι αυτό πλέον η μνημόνευση κρατά ελάχιστα; Αυτό μας συμφέρει;

 

[Π. Δαβίδ]

Επίσης κατά τη διάρκεια του Όρθρου, γίνεται και η προσκομιδή απ τον παπά. Αν περιορίσουμε τον Όρθρο πολύ, περιορίζουμε και τον χρόνο της πρόθεσης. Πότε θα προλάβει να μνημονεύσει τα ονόματα ο παπάς. Μήπως και γι αυτό πλέον η μνημόνευση κρατά ελάχιστα; Αυτό μας συμφέρει;

Mα καλά; Πόσα ονόματα έχει πια να διαβάσει;

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Mα καλά; Πόσα ονόματα έχει πια να διαβάσει;

ε;;

 

[Π. Δαβίδ]

ε;;

To πόσο διαρκεί η προσκομιδή είναι μια "παράξενη" ιστορία. Σε κάποιους ναούς οι ιερείς τελώντας την προσκομιδή φωνασκούν πομπωδώς ή διαβάζουν ονόματα από χαρτιά αρχαία με ονόματα όσα και στους εκλογικούς καταλόγους. Ναι μεν να μνημονεύονται ονομαστί οι πιστοί, αλλά υπάρχει και η πρόβλεψη "Καί ών ημείς ουκ εμνημονεύσαμεν, δι' άγνοιαν ή λήθην, ή πλήθος ονομάτων, αυτός μνημόνευσον, ο Θεός, ο ειδώς εκάστου τήν ηλικίαν, καί τήν προσηγορίαν"

Στη Βουλγαρία (ορθώς!) υπάρχει όριο στα ονόματα που δίνονται για μνημόνευση και τιμή σχετική (όχι προαιρετική εισφορά) αναλόγως είτε με το πλήθος των ονομάτων είτε με το πόσες ημέρες θα διαβαστούν.

ΥΓ Το ίδιο "παράξενη" ιστορία είναι η διάρκεια του χερουβικού και του κοινωνικού. Αλλού σε χρόνο dt, αλλού "επ' αόριστον"!

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Mα καλά; Πόσα ονόματα έχει πια να διαβάσει;

Στη λιγότερη περίπτωση, θα ξεκινήσει σαφώς μετά τον εξάψαλμο, να πάρει καιρό. Στην α' ωδή θα θυμιάσει; δεν ξέρω. Μέχρι να ενδυθεί και να πλυθεί, φτάσαμε στις καταβασίες. Αν πει στη θέση του το ορθρινό Ευαγγέλιο, ζήτημα να προλάβει να βάλει φελόνι πετραχήλι. Αν το πει αργότερα, θα το πει ενδεδυμένος με όλη τη στολή του. Προσκύνηση Ευαγγελίου, Θυμίαμα στην 9η. Πάει στην προσκομιδή. Αν είναι τυχερος και ψάλλει ο ψάλτης αργή Δοξολογία, μπορεί να προλάβει να κόψει το πρόσφορο και να βγάλει την πρώτη μερίδα του Αρχιεπισκόπυ. Για να μνημονεύσει τουλάχιστον όσους μνημονεύεται εσείς και ο καθένας λαϊκός (οικογένεια και ίσως μερικούς συγγενείς και φίλους), θα πρέπει να είναι ο παπάς τούρμπο. Για Μητροπολίτες, συναδέλφους ιερείς, διακόνους, γνωστούς φίλους, ασθενείς, καρκινοπαθείς (μόνο για τα ονόματα των τελευταίων μου χρειάζονται περίπου 15 λεπτά, πάνω από 1500 ονόματα να βγάλω γι αυτούς μερίδες), ενορίτες...και δε συμμαζεύεται, αφήστε το καλύτερα. Αλλά δεν είστε παπάς!

 

[BYZANTINISTAS]

Στο θέμα αυτό ωφελεί το να διατυπώνονται τα ερωτήματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος από εμάς , και να απαντώνται αυτά από την καθημερινή εμπειρία ως πράξη των αξιοτίμων κυρίων ψαλτών που κρατούν αναλόγιο, ή των προϊσταμένων κληρικών πως το αντιμετωπίζουν και πού ο καθένας στηρίζεται.
Γιατί τέτοιο μπέρδεμα, γιατί τόση δυσκολία; Η γενική εντύπωση απο την ανάγνωση δέν διαφωτίζει και δέν απαντά, σαν να πρόκειται για ένα πρωτότυπο προβληματισμό...από εις βάθος ανεφάρμοστες μελέτες, μέχρι και σκληρές εκφράσεις για το μοναστηριακό τυπικό.Το θέμα της προσκομιδής δε και ο κατ ουσίαν συσχετισμός του με τον χρόνο του όρθρου,έχουν προκαλέσει τόση αμηχανία, σαν να μήν έχει η εκκλησία μας την εμπειρία του Αγίου παπα-Νικόλα του Πλανά, με τις μεγάλες ακολουθίες του που μνημονεύανε επί ώρες, σε ενορία της Αθήνας, και αγιάστηκαν από την πρακτική του και ο Παοαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης;Ή μήπως είναι τόση επιρροή των συνθηκών της κάθε εποχής.
Σας εύχομαι πατέρα Νικόλαε να αξιωθείτε της Χάρης του Αγίου παπα-Νικόλα του Πλανά, γιατί αισθάνομαι πως το έχουμε στις μέρες μας μεγάλη ανάγκη, την ευχή σας.

 

[domesticus]

Μήπως κάτι συμβαίνει μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς ποὺ πρέπει νὰ ἐξετασθεῖ;

Ἡ ἀνάγνωση ἐκατοντάδων ὀνομάτων ἔχει κάποιο νόημα τὴν συγκεκριμένη στιγμή; Δὲν ὑπάρχει μέτρο;

Ἑκτὸς ἄν ὑπονοεῖται πὼς οἱ ἱερεῖς ποὺ διαβάζουν μόνο τὰ ὀνόματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ προσέφεραν τὰ πρόσφορα καὶ κάποια ἄλλα κτητορικὰ δὲν πράττουν σωστά.

Δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἀκολουθίες ὅπου μπορεῖ νὰ γίνει ἀνάγνωση ὀνομάτων ὑπὲρ ὑγείας ἤ ὑπὲρ ἀναπαύσεως;

Ἔχουμε παρερευθεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος σὲ κατανυκτικώτατες Θ. Λειτουργίες ὅπου ἡ Προσκομιδὴ καλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση καὶ μόνο τῶν λιτῶν Ὠρῶν καὶ κατευθείαν Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία.

Μέσα στὸν λειτουργικὸ μας πλοῦτο ὑπάρχουν λύσεις ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει διάθεση καὶ ὄχι προσωποκεντρικὰ ἐγωκεντρικὴ ἐκτέλεση μὲ σκληροτράχηλα σκληροπυρηνικὸ τρόπο τῆς ἀκολουθίας μὲ τὴν ἄποψη τοῦ στυλ «κι ὅποιος ἀντέξει».

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι ἄν ἡ ἀκολουθία τελεῖται πρὸς δόξαν Θεοῦ ἤ πρὸς δόξαν λειτουργοῦ.

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Μήπως κάτι συμβαίνει μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς ποὺ πρέπει νὰ ἐξετασθεῖ;

Αυτό είναι αληθές και σας ευχαριστώ που μου δίνετε το κίνητρο.

Ἡ ἀνάγνωση ἐκατοντάδων ὀνομάτων ἔχει κάποιο νόημα τὴν συγκεκριμένη στιγμή; Δὲν ὑπάρχει μέτρο;

Σκέφτηκα να σας αναφέρω τι λένε παλαιοί μεγάλοι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας περί του θέματος, αλλά επειδή ο Χριστός είναι ο ίδιος εις τους αιώνας, και βιώνεται ο Αυτός από τους Αγίους του σε κάθε εποχή, επέλεξα όχι από τους εν κόσμω Αγίους πατέρες παπα Νικόλα Πλανά ή παπα Δημήτρη Γκαγκαστάθη ή Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, αλλά επέλεξα να σας δώσω και φροντίστε παρακαλώ να κρατήσετε και να κρατήσουμε, μια Αγιοπνευματική απάντηση που θα σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε, από τον όσιο Θεοφόρο πατέρα ημών παπα Σάββα τον Πνευματικό:

«Η θεία χάρη που αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο υπέρ υγείας αλλά και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού. Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος ο κατάλογος των ονομάτων που μνημονεύουν στην προσκομιδή.
Ο παπα-Σάββας ο πνευματικός, μια οσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν με το μικροσκοπικό του σώμα ένας άσημος καλόγερος. Όταν όμως λειτουργούσε φαινόταν μεγαλοπρεπής και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου. Στην προσκομιδή μνημόνευε ονόματα «ων ουκ έστιν αριθμός»! Χρησιμοποιούσε ένα πολύ μεγάλο δισκάριο και για δυο τρεις ώρες έβγαζε μερίδες και μνημόνευε ακατάπαυστα.
- Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες.
- Δεν κουράζομαι απαντούσε εκείνος. Αντίθετα αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Η ωφέλειά τους είναι η χαρά μου.
Νέος ακόμα ιερέας ο παπα-Σάββας δέχτηκε κάποια αποκάλυψη με την οποία ο Θεός του φανέρωσε τη μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζουν οι ψυχές από τη μνημόνευση. Την κατέγραψε λίγο πριν την κοίμηση του σαν απάντηση σ’ εκείνους που τον ρωτούσαν για ποιο λόγο μνημόνευε καθημερινά τόσα ονόματα».
«Το 1843, έγραφε, μου έδωσαν αρκετά ονόματα για να κάνω σαρανταλείτουργο. Τη μέρα που θα τελούσα την τελευταία λειτουργία, περιμένοντας το γέροντά μου να πάρω καιρό, αποκοιμήθηκα ακουμπώντας στο αναλόγιο και είδα το έξης αποκαλυπτικό όραμα:
«Ήμουν φορεμένος την ιερατική στολή και στεκόμουν μπροστά στην Αγία Τράπεζα, πάνω στην όποια βρισκόταν ο άγιος δίσκος της λειτουργίας γεμάτος με το Αίμα του Χριστού. Βλέπω τότε άγγελο Κυρίου με μορφή ιερέως να παίρνει το χαρτί με τα ονόματα από την προσκομιδή και να πλησιάζει στην Αγία Τράπεζα. Εκεί, αφού έβαλε το χαρτί κοντά στον άγιο δίσκο, βουτάει τη λαβίδα στο Αίμα του Χριστού και σβήνει ένα όνομα και πάλι βουτάει και σβήνει, μέχρι που τελείωσαν όλα τα ονόματα και καθάρισε το χαρτί. Μετά τη Θεία Λειτουργία ανέφερα το όνειρο στο γέροντά μου κι εκείνος μου είπε: «Εσύ δεν είσαι άξιος για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες εκείνων που μνημόνευσες. Με την πίστη έλαβαν την άφεση των αμαρτιών τους». Αυτό το όνειρο είναι η αιτία που μνημονεύω τα ονόματα όλων»
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/06/08/η-σημασια-τησ-μνημονευσεωσ-των-ονοματ/

Ἑκτὸς ἄν ὑπονοεῖται πὼς οἱ ἱερεῖς ποὺ διαβάζουν μόνο τὰ ὀνόματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ προσέφεραν τὰ πρόσφορα καὶ κάποια ἄλλα κτητορικὰ δὲν πράττουν σωστά.

Αν και ο παπα Σάββας με το βίωμά του, μας διδάσκει όπως είδαμε κάτι επ' αυτού ("Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος ο κατάλογος των ονομάτων που μνημονεύουν στην προσκομιδή"), προσωπικά, κρίνοντας απ τον εαυτό μου, γνωρίζοντας την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και πως αν δεν έλθει η Θεία Χάρις δεν μπορείς να μνημονεύσεις ούτε ένα πρόσωπο, γι αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να υπονοήσω κάτι σχετικό μ' αυτό που λέτε.

Δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἀκολουθίες ὅπου μπορεῖ νὰ γίνει ἀνάγνωση ὀνομάτων ὑπὲρ ὑγείας ἤ ὑπὲρ ἀναπαύσεως;

Σαν την Προσκομιδή καμία. Η Προσκομιδή είναι η κορωνίς της προσευχής. Ο κάθε Ιερέας, αν θέλει να βρει Χάρη, πρέπει να βιάσει τον εαυτό του και να προσπαθήσει πολύ στην Προσκομιδή. Δεν είναι εύκολο. Όμως αν γνώριζαν οι ψάλτες και ο λαός, τι συντελείται κατά την ώρα της προθέσεως, θα καθυστερούσαν πολύ τον Όρθρο, θα ανακαλύπταν πολλά αργά και σπάνια μαθήματα να ψάλλουν για να εξασφαλίσουν κι άλλον καιρό στον ιερέα τους. Επιστημονικότερη απάντηση μπορείτε να βρείτε εδώ. http://hristospanagia1.wordpress.com/2010/11/22/1τί-εννοούμε-όταν-λέμε-μνημόνευση-ον/

Ἔχουμε παρεβρεθεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος σὲ κατανυκτικώτατες Θ. Λειτουργίες...

Επιτρέψτε μου να σας πω να μην μας λέτε ότι είστε οικουμενιστής. Πρέπει να είστε πάρα πολύ Ορθόδοξος για να κρύβεστε τόσο καλά. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, λέγει πως όσοι ανήκουν στην παναίρεση του Οικουμενισμού, δεν απολαμβάνουν θείες Δωρεές κατά τη θεία Λειτουργία. Πως διαπιστώσατε τις κατανυκτικώτατες θ. Λειτουργίες; Βιώσατε κατάνυξη, που μόνο οι Ορθόδοξοι αισθάνονται τέτοιο κατατρύπημα της καρδιάς. Έχετε πολύ καλή ψυχή και πρόθεση. Ο Θεός σας δίνει...

...ὅπου ἡ Προσκομιδὴ καλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση καὶ μόνο τῶν λιτῶν Ὠρῶν καὶ κατευθείαν Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία.

Δεν είσαστε σε θέση να το διαπιστώσατε αυτό. Το αργότερο που παίρνουμε καιρό στο Άγιο Όρος, είναι το πολύ μετά το θυμίαμα της πρώτης ωδής του κανόνα. Συνηθέστερα μετά το πρώτο κάθισμα ψαλτηρίου. Εσείς σίγουρα είδατε μετά τη δοξολογία να μπαίνουν οι ιερείς στο Ιερό και να ενδύονται την ιερατική τους στολή. Σε λίγο κατά την ανάγνωση της έκτης ώρας, ακούσατε το θυμιατό, καταλάβατε ότι καλύπτουν την προσκομιδή, και υποθέσατε ότι μόνο τόσο κράτησε η μνημόνευση. Δεν μπορούσατε όμως να διακρίνεται ότι όλη σχεδόν την ώρα του Όρθρου, ένας απ' τους ιερείς, ο εντεταλμένος, ήταν στην πρόθεση και μνημόνευε. Για πολύ ώρα. Σιωπηλά και χωρίς φωνασκίες.Έτσι νομίσατε αυτό που μας είπατε.

Μέσα στὸν λειτουργικὸ μας πλοῦτο ὑπάρχουν λύσεις ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει διάθεση καὶ ὄχι προσωποκεντρικὰ ἐγωκεντρικὴ ἐκτέλεση μὲ σκληροτράχηλα σκληροπυρηνικὸ τρόπο τῆς ἀκολουθίας μὲ τὴν ἄποψη τοῦ στυλ «κι ὅποιος ἀντέξει».

Σ'αυτό έχετε δίκαιο, τέτοιος και χειρότερος είμαι. Τέτοια κάνω και απέχω της Σωτηρίας.

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι ἄν ἡ ἀκολουθία τελεῖται πρὸς δόξαν Θεοῦ ἤ πρὸς δόξαν λειτουργοῦ.

Και σ'αυτό ελέγχομαι. Ας με λυπηθεί ο Κύριος, γιατί πολλές φορές πέφτω σ' αυτό.

Τὸ θέμα δὲν εἶναι λίγα ἤ πολλὰ, τὸ θέμα εἶναι νὰ ἀποφασίσουμε τὶ θέλουμε μοναστήρι καὶ ἔρημο (ἄν καὶ σήμερα μόνο ἔρημο δὲν θυμίζουν τὰ μοναστήρια ἀκόμη καὶ στὸ Ὄρος ἀλλὰ ἔχουν ὅλα τὰ κομφόρ) ἤ ἑνορία καὶ κόσμο;

Ζύμωμα, ζύμωμα!

Ἀναλόγως τὴν ἐπιλογὴ προκύπτουν καὶ τὰ ὑπόλοιπα. Κι ἐπειδὴ δὲν ἐπιλέγουμε τὸ ἐπίπονο ζύμωμα ἀρκούμαστε συνεχῶς νὰ κοσκινίζουμε τὸ μέγα ... ἐρώτημα: «ἐσεῖς πόσους κανόνες καὶ καθίσματα τοῦ ψαλτηρίου διαβάσατε σήμερα;».

Το επιλέγουμε, το επιλέγουμε.

 

[π. Μάξιμος]

Καλά τά λέτε πάτερ, κι ἔτσι εἶναι. Εὐχαριστοῦμε καί γιά τήν ἐξήγηση τῆς πρακτικῆς τῶν μονῶν. Δεῖτε κι αὐτό τό θέμα: Καμπανάκι και σιωπή.

Καλόν εἶναι ὅμως, νά μήν δημιουργοῦμε ἐνοχές στούς ψάλτες, οὔτε νά σκανδαλίζουμε, κατηγορῶντας, ἄθελά μας, κληρικούς, ὅτι δέν ὑπηρετοῦν ὀρθῶς τό λειτούργημά των.

Στη λιγότερη περίπτωση, θα ξεκινήσει σαφώς μετά τον εξάψαλμο, να πάρει καιρό. Στην α' ωδή θα θυμιάσει; δεν ξέρω. Μέχρι να ενδυθεί και να πλυθεί, φτάσαμε στις καταβασίες. Αν πει στη θέση του το ορθρινό Ευαγγέλιο, ζήτημα να προλάβει να βάλει φελόνι πετραχήλι. Αν το πει αργότερα, θα το πει ενδεδυμένος με όλη τη στολή του. Προσκύνηση Ευαγγελίου, Θυμίαμα στην 9η. Πάει στην προσκομιδή. Αν είναι τυχερος και ψάλλει ο ψάλτης αργή Δοξολογία, μπορεί να προλάβει να κόψει το πρόσφορο και να βγάλει την πρώτη μερίδα του Αρχιεπισκόπυ. Για να μνημονεύσει τουλάχιστον όσους μνημονεύεται εσείς και ο καθένας λαϊκός (οικογένεια και ίσως μερικούς συγγενείς και φίλους), θα πρέπει να είναι ο παπάς τούρμπο. Για Μητροπολίτες, συναδέλφους ιερείς, διακόνους, γνωστούς φίλους, ασθενείς, καρκινοπαθείς (μόνο για τα ονόματα των τελευταίων μου χρειάζονται περίπου 15 λεπτά, πάνω από 1500 ονόματα να βγάλω γι αυτούς μερίδες), ενορίτες...και δε συμμαζεύεται, αφήστε το καλύτερα. Αλλά δεν είστε παπάς!

Καί ἐπειδή εἶμαι παπᾶς, ἔστω γνωστόν ὅτι ἡ ἀκολουθία τῆς προθέσεως δέν δεσμεύεται ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου.
Ὁ ἱερεύς ἤ οἱ ἱερεῖς ἐνεργοῦν ἀναλόγως. Τάς Κυριακάς, ὅπου ἐμεῖς λειτουργοῦμε τό λιγώτερο 4 ἱερεῖς (συνήθως 5) καί εἷς διάκονος, στήν ἐκ τοῦ προγράμματος καθιερωμένη ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου, διαρκείας μιᾶς καί ἡμισείας ὥρας, μνημονεύουμε μέχρι καί 10.000 ὀνόματα.
Κατά τό σαρανταλείτουργον, καί ὅποτε λειτουργεῖ εἷς ἱερεύς (ἤ ὅταν εἶναι κάποιος μόνος του σέ ἐνορία), αὐτός ὁ ἱερεύς προσέρχεται στό ναό μίαν καί ἡμίσειαν ὥραν ἤ καί δύο ἐνωρίτερον, λαμβάνει «καιρόν» καί ἐνδύεται ἅπασαν τήν ἱερατικήν στολήν καί μνημονεύει καί 100.000 ὀνόματα.

Εὐχαριστοῦμε καί γιά τήν αὐτοκριτική. Ἐδῶ στό Ψαλτολόγιον, ἐκτός τοῦ ὅτι δοκιμαζόμεθα ὡς ἐν χωνευτηρίῳ, ἀνταλλάσουμε ἀπόψεις, πολλάκις ἐλεγχόμεθα καί πολλάκις ἀναθεωροῦμε πολλά, ἀπ᾿ ὅσα ἐνομίζαμε. Αὐτά εἶναι τά καλά τῆς (ἐπι)κοινωνίας, πού τόσον μᾶς ἔχει ὠφελήσει, στά θέματα βεβαίως τοῦ Ψαλτολογίου, πού ὄντως εἶναι πολλά καί βοηθητικά ψαλτῶν πρωτίστως καί ἱερέων (καί ἀρχιερέων) δευτερευόντως.

 

[domesticus]

Αυτό είναι αληθές και σας ευχαριστώ που μου δίνετε το κίνητρο.

Σκέφτηκα να σας αναφέρω τι λένε παλαιοί μεγάλοι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας περί του θέματος, αλλά επειδή ο Χριστός είναι ο ίδιος εις τους αιώνας, και βιώνεται ο Αυτός από τους Αγίους του σε κάθε εποχή, επέλεξα όχι από τους εν κόσμω Αγίους πατέρες παπα Νικόλα Πλανά ή παπα Δημήτρη Γκαγκαστάθη ή Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, αλλά επέλεξα να σας δώσω και φροντίστε παρακαλώ να κρατήσετε και να κρατήσουμε, μια Αγιοπνευματική απάντηση που θα σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε, από τον όσιο Θεοφόρο πατέρα ημών παπα Σάββα τον Πνευματικό:

«Η θεία χάρη που αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο υπέρ υγείας αλλά και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού. Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος ο κατάλογος των ονομάτων που μνημονεύουν στην προσκομιδή.
Ο παπα-Σάββας ο πνευματικός, μια οσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν με το μικροσκοπικό του σώμα ένας άσημος καλόγερος. Όταν όμως λειτουργούσε φαινόταν μεγαλοπρεπής και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου. Στην προσκομιδή μνημόνευε ονόματα «ων ουκ έστιν αριθμός»! Χρησιμοποιούσε ένα πολύ μεγάλο δισκάριο και για δυο τρεις ώρες έβγαζε μερίδες και μνημόνευε ακατάπαυστα.
- Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες.
- Δεν κουράζομαι απαντούσε εκείνος. Αντίθετα αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Η ωφέλειά τους είναι η χαρά μου.
Νέος ακόμα ιερέας ο παπα-Σάββας δέχτηκε κάποια αποκάλυψη με την οποία ο Θεός του φανέρωσε τη μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζουν οι ψυχές από τη μνημόνευση. Την κατέγραψε λίγο πριν την κοίμηση του σαν απάντηση σ’ εκείνους που τον ρωτούσαν για ποιο λόγο μνημόνευε καθημερινά τόσα ονόματα».
«Το 1843, έγραφε, μου έδωσαν αρκετά ονόματα για να κάνω σαρανταλείτουργο. Τη μέρα που θα τελούσα την τελευταία λειτουργία, περιμένοντας το γέροντά μου να πάρω καιρό, αποκοιμήθηκα ακουμπώντας στο αναλόγιο και είδα το έξης αποκαλυπτικό όραμα:
«Ήμουν φορεμένος την ιερατική στολή και στεκόμουν μπροστά στην Αγία Τράπεζα, πάνω στην όποια βρισκόταν ο άγιος δίσκος της λειτουργίας γεμάτος με το Αίμα του Χριστού. Βλέπω τότε άγγελο Κυρίου με μορφή ιερέως να παίρνει το χαρτί με τα ονόματα από την προσκομιδή και να πλησιάζει στην Αγία Τράπεζα. Εκεί, αφού έβαλε το χαρτί κοντά στον άγιο δίσκο, βουτάει τη λαβίδα στο Αίμα του Χριστού και σβήνει ένα όνομα και πάλι βουτάει και σβήνει, μέχρι που τελείωσαν όλα τα ονόματα και καθάρισε το χαρτί. Μετά τη Θεία Λειτουργία ανέφερα το όνειρο στο γέροντά μου κι εκείνος μου είπε: «Εσύ δεν είσαι άξιος για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες εκείνων που μνημόνευσες. Με την πίστη έλαβαν την άφεση των αμαρτιών τους». Αυτό το όνειρο είναι η αιτία που μνημονεύω τα ονόματα όλων»[/SIZE]
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/06/08/η-σημασια-τησ-μνημονευσεωσ-των-ονοματ/

Αν και ο παπα Σάββας με το βίωμά του, μας διδάσκει όπως είδαμε κάτι επ' αυτού ("Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος ο κατάλογος των ονομάτων που μνημονεύουν στην προσκομιδή"), προσωπικά, κρίνοντας απ τον εαυτό μου, γνωρίζοντας την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και πως αν δεν έλθει η Θεία Χάρις δεν μπορείς να μνημονεύσεις ούτε ένα πρόσωπο, γι αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να υπονοήσω κάτι σχετικό μ' αυτό που λέτε.

Σαν την Προσκομιδή καμία. Η Προσκομιδή είναι η κορωνίς της προσευχής. Ο κάθε Ιερέας, αν θέλει να βρει Χάρη, πρέπει να βιάσει τον εαυτό του και να προσπαθήσει πολύ στην Προσκομιδή. Δεν είναι εύκολο. Όμως αν γνώριζαν οι ψάλτες και ο λαός, τι συντελείται κατά την ώρα της προθέσεως, θα καθυστερούσαν πολύ τον Όρθρο, θα ανακαλύπταν πολλά αργά και σπάνια μαθήματα να ψάλλουν για να εξασφαλίσουν κι άλλον καιρό στον ιερέα τους. Επιστημονικότερη απάντηση μπορείτε να βρείτε εδώ. http://hristospanagia1.wordpress.com/2010/11/22/1τί-εννοούμε-όταν-λέμε-μνημόνευση-ον/

Επιτρέψτε μου να σας πω να μην μας λέτε ότι είστε οικουμενιστής. Πρέπει να είστε πάρα πολύ Ορθόδοξος για να κρύβεστε τόσο καλά. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, λέγει πως όσοι ανήκουν στην παναίρεση του Οικουμενισμού, δεν απολαμβάνουν θείες Δωρεές κατά τη θεία Λειτουργία. Πως διαπιστώσατε τις κατανυκτικώτατες θ. Λειτουργίες; Βιώσατε κατάνυξη, που μόνο οι Ορθόδοξοι αισθάνονται τέτοιο κατατρύπημα της καρδιάς. Έχετε πολύ καλή ψυχή και πρόθεση. Ο Θεός σας δίνει...

Δεν είσαστε σε θέση να το διαπιστώσατε αυτό. Το αργότερο που παίρνουμε καιρό στο Άγιο Όρος, είναι το πολύ μετά το θυμίαμα της πρώτης ωδής του κανόνα. Συνηθέστερα μετά το πρώτο κάθισμα ψαλτηρίου. Εσείς σίγουρα είδατε μετά τη δοξολογία να μπαίνουν οι ιερείς στο Ιερό και να ενδύονται την ιερατική τους στολή. Σε λίγο κατά την ανάγνωση της έκτης ώρας, ακούσατε το θυμιατό, καταλάβατε ότι καλύπτουν την προσκομιδή, και υποθέσατε ότι μόνο τόσο κράτησε η μνημόνευση. Δεν μπορούσατε όμως να διακρίνεται ότι όλη σχεδόν την ώρα του Όρθρου, ένας απ' τους ιερείς, ο εντεταλμένος, ήταν στην πρόθεση και μνημόνευε. Για πολύ ώρα. Σιωπηλά και χωρίς φωνασκίες.Έτσι νομίσατε αυτό που μας είπατε.

Σ'αυτό έχετε δίκαιο, τέτοιος και χειρότερος είμαι. Τέτοια κάνω και απέχω της Σωτηρίας.

Και σ'αυτό ελέγχομαι. Ας με λυπηθεί ο Κύριος, γιατί πολλές φορές πέφτω σ' αυτό.

Ζύμωμα, ζύμωμα!

Το επιλέγουμε, το επιλέγουμε.

Εὐχαριστῶ γιὰ τὸν κόπο τῆς ἀπάντησης. Γιὰ τὸ νόημα τῆς ἀκολουθίας τῆς Προσκομιδῆς θὰ διαφωνήσω, μιὰ ἔρευνα στὴν ἱστορία καὶ τὴν ἐξέλιξή της ἀπὸ τὸν 10ο αἰ. θὰ σᾶς ἔπειθε γιὰ τὸν βοηθητικὸ ρόλο της στὴν τέλεση τοῦ Μυστηρίου.

Ἐπίσης, ποτὲ δὲν κατάλαβα τὴν διαβάθμιση τῶν ἀκολουθιῶν. Δηλαδὴ ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων σὲ παράκληση ἤ σὲ τρισάγιο ἤ μνημόσυνο δὲν ἰκανοποιεῖ τὴν ἀνάγκη; Τότε νὰ τὶς καταργήσουμε, μᾶλλον περι θορύβου πρόκειται.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀκολουθία ποὺ προανέφερα ἔγινε ὅπως σᾶς εἶπα, χωρὶς ὄρθρο, μὲ τὴν προσθήκη πὼς τὰ ὀνόματα τὰ μοιράστηκαν καὶ ἄλλοι δύο μοναχοὶ ἑκτὸς τοῦ βήματος. Δὲν μιλάω γιὰ μοναστήρι. Στὴν ἀκολουθία ἔψαλλα ὁ ἴδιος καὶ κατάλαβα πολὺ καλὰ τὶ γινόταν.

Ἀλλὰ κι ἔτσι νὰ εἶναι, σὲ πἀμπολλες ἑνορίες τοῦ ΚΟΣΜΟΥ ποὺ ὑπάρχει ΕΝΑΣ ἱερέας, τὶ εἶναι πιὸ σημαντικὸ ἡ μνημόνευση ἑκατοντάδων ὀνομάτων ἤ ἡ τέλεση τῆς ἀκολουθίας στὴν ὥρα της καὶ στη διάρκειά της; Εἶναι δυνατὸν ἡ μνημόνευση ὀνομάτων στὴ διάρκεια τῆς Προσκομιδῆς νὰ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἀκολουθία καὶ τὸ Μυστήριο στὸ ὅποῖο καλοῦνται νὰ συμμετάσχουν οἱ πιστοί ἀλλὰ μόνο ὅπως «γουστάρει» ὁ λειτουργός, χωρὶς καμία ἐκτίμηση γιὰ τὴν οἰκογενειακή τους κατάσταση καὶ τὶς βιοτικὲς τους μέριμνες καὶ τὸν κόπο τους;

Ἄλλωστε καὶ ὁ Συμεών Θεσσαλονίκης γράφει πὼς ὁ λειτουργὸς μνημονεύει ὅσους θέλει. Αὐτο φυσικὰ προϋποθέτει συναίσθηση τόπου καὶ χρόνου.

 

[emakris]

...ἔστω γνωστόν ὅτι ἡ ἀκολουθία τῆς προθέσεως δέν δεσμεύεται ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου.

Χωρίς να είμαι ειδικός στο θέμα, και εγώ αυτή την εντύπωση είχα. Μάλλον με την Τρίτη και την Έκτη Ώρα συνδέεται. Τι γίνεται π.χ. στη ρωσική παράδοση, που ο Όρθρος τελείται αποβραδίς; (Αυτή η συνήθεια υπήρχε παλαιά και στα Επτάνησα, οπότε η Θ. Λειτουργία ξεκινούσε με την ψαλμώδηση του "Εν τω ναώ εστώτες", στο τέλος του οποίου ο χορός, υποκαθιστών τον διάκονο, έψαλε "Ευλόγησον Δέσποτα" και αμέσως μετά ο ιερεύς εκφωνούσε το "Ευλογημένη η βασιλεία". Παλαιά κρητική τάξις, που δυστυχώς τείνει να εκλείψει).

 

[Π. Δαβίδ]

Αυτό είναι αληθές και σας ευχαριστώ που μου δίνετε το κίνητρο. Σ από τον όσιο Θεοφόρο πατέρα ημών παπα Σάββα τον Πνευματικό:

Δεν αντιλέγω, καλός ο όσιος Σάββας ο Πνευματικός (τον οποίον αγνοούσα), ωστόσο αναφέρω πάλι την ευχή από τη λειτουργία του Μ. Βασιλείου, στην οποία αντιμετωπίζεται το θέμα που συζητούμε:

Και παντός του λαού σου, μνήσθητι, Κύριε ο Θεός ημών, και επί πάντας έκχεον το πλούσιόν σου έλεος, πάσι παρέχων τα προς σωτηρίαν αιτήματα. Και ων ημείς ουκ εμνημονεύσαμεν δι’ άγνοιαν, ή λήθην, ή πλήθος ονομάτων, αυτός μνημόνευσον, ο Θεός, ο ειδώς εκάστου την ηλικίαν και την προσηγορίαν, ο είδώς έκαστον εκ κοιλίας μητρός αυτού. Σύ γαρ εί, Κύριε, η βοήθεια των αβοηθήτων, η ελπίς των απηλπισμένων, ο των χειμαζόμενων σωτήρ, ο των πλεόντων λιμήν, ο των νοσούντων ιατρός. Αυτός τοις πάσι τα πάντα γενού, ο είδώς έκαστον και το αίτημα αυτού, οίκον και την χρείαν αυτού

Να τονίσω ότι το θέμα δεν αφορά άμεσα τον ψάλτη και συνεπώς ΔΕΝ χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση. Θέλω να πιστεύω ότι όλα τα μέλη ιεροψάλτες με αγάπη και υπομονή συνεργάζονται με τους ιερείς του ναού των σε θέματα όπως η διάρκεια του όρθρου και η τέλεση της προσκομιδής, λαμβανομένων υπόψη των τοπικών συνθηκών (πχ η αμυγαλίτιδα του ιερέα ή το αυχενικό σύνδρομο του ιεροψάλτη! ) . Εγώ π.χ. σε άλλο ναό δεν έλεγα καθόλου κανόνα (μην ξεχνάτε ότι κάποιοι ναοί στο εξωτερικό ενοικιάζονται με την ώρα από άλλα δόγματα!), σε άλλον α' και γ' ωδή, τώρα ψάλλουμε αναστάσιμο κανόνα και του αγίου μέχρι στ' ωδής (χωρίς να καθυστερούμε λόγω του γοργού χρόνου που χρησιμοποιούμε). Όλα τακτοποιούνται με αγάπη και αλληλοσεβασμό.

Ευχαριστώ.

 

[Π. Δαβίδ]

Χωρίς να είμαι ειδικός στο θέμα, και εγώ αυτή την εντύπωση είχα. Μάλλον με την Τρίτη και την Έκτη Ώρα συνδέεται. Τι γίνεται π.χ. στη ρωσική παράδοση, που ο Όρθρος τελείται αποβραδίς; (Αυτή η συνήθεια υπήρχε παλαιά και στα Επτάνησα, οπότε η Θ. Λειτουργία ξεκινούσε με την ψαλμώδηση του "Εν τω ναώ εστώτες", στο τέλος του οποίου ο χορός, υποκαθιστών τον διάκονο, έψαλε "Ευλόγησον Δέσποτα" και αμέσως μετά ο ιερεύς εκφωνούσε το "Ευλογημένη η βασιλεία". Παλαιά κρητική τάξις, που δυστυχώς έχει εκλείψει).

Στη ρωσική παράδοση όντως η προσκομιδή τελείται αναγινωσκομένων των ωρών. Οι Ρώσοι ιερείς όπως έχω γράψει και άλλη φορά είναι πολύ σύντομοι σε θέματα μυστικώς αναγινωσκομένων ευχών (όχι όπως σε ένα ναό εδώ στην Ελλάδα ο αναγινώσκων "μυστικώς" τις ευχές του Εξαψάλμου ιερεύς ακουγόταν περισσότερο από τον ισχνόφωνο αναγνώστη των ψαλμών! ), δεδομένου ότι κάθε τι που διαβάζεται "μυστικώς" το διαβάζουν κυριολεκτικώς από μέσα τους (και ενίοτε προαναγινώσκουν κάποιες ευχές πχ η ευχή του τρισαγίου όταν ψάλλονται απολυτίκια και κοντάκια). Στους Ρωσικούς ναούς που εκκλησιάστηκα στη Μ. Βρετανία ήταν σχεδόν πάντα 2 ιερείς και διάκονος, οπότε και η μνημόνευση ονομάτων υποθέτω μοιραζόταν. Δεν ήμουν και εντός του βήματος για να βλέπω τι γίνεται ακριβώς. Πάντως ακόμη θυμάμαι ευχάριστα την έναρξη των εκφωνήσεων ευθύς μετά τη λήξη των ψαλλομένων, χωρίς καθυστερήσεις και "ψιθυρισμούς".

 

[ilias nektarios]

Στη λιγότερη περίπτωση, θα ξεκινήσει σαφώς μετά τον εξάψαλμο, να πάρει καιρό. Στην α' ωδή θα θυμιάσει; δεν ξέρω. Μέχρι να ενδυθεί και να πλυθεί, φτάσαμε στις καταβασίες. Αν πει στη θέση του το ορθρινό Ευαγγέλιο, ζήτημα να προλάβει να βάλει φελόνι πετραχήλι. Αν το πει αργότερα, θα το πει ενδεδυμένος με όλη τη στολή του. Προσκύνηση Ευαγγελίου, Θυμίαμα στην 9η. Πάει στην προσκομιδή. Αν είναι τυχερος και ψάλλει ο ψάλτης αργή Δοξολογία, μπορεί να προλάβει να κόψει το πρόσφορο και να βγάλει την πρώτη μερίδα του Αρχιεπισκόπυ. Για να μνημονεύσει τουλάχιστον όσους μνημονεύεται εσείς και ο καθένας λαϊκός (οικογένεια και ίσως μερικούς συγγενείς και φίλους), θα πρέπει να είναι ο παπάς τούρμπο. Για Μητροπολίτες, συναδέλφους ιερείς, διακόνους, γνωστούς φίλους, ασθενείς, καρκινοπαθείς (μόνο για τα ονόματα των τελευταίων μου χρειάζονται περίπου 15 λεπτά, πάνω από 1500 ονόματα να βγάλω γι αυτούς μερίδες), ενορίτες...και δε συμμαζεύεται, αφήστε το καλύτερα. Αλλά δεν είστε παπάς!

Πατερ μου,την ευχη σας!
Στον Ναο που εφημερευετε,εχετε πολλους ψαλτες, ή εναν μονο;
Υπαρχει λογος που ρωταω...

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Καλόν εἶναι ὅμως, νά μήν δημιουργοῦμε ἐνοχές στούς ψάλτες, οὔτε νά σκανδαλίζουμε, κατηγορῶντας, ἄθελά μας, κληρικούς, ὅτι δέν ὑπηρετοῦν ὀρθῶς τό λειτούργημά των.

Θεωρούσα ότι ήμουν ιδιαιτέρως προσεχτικός, ειδικά ως προς αυτό. Στην ερώτηση:

Ἑκτὸς ἄν ὑπονοεῖται πὼς οἱ ἱερεῖς ποὺ διαβάζουν μόνο τὰ ὀνόματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ προσέφεραν τὰ πρόσφορα καὶ κάποια ἄλλα κτητορικὰ δὲν πράττουν σωστά.

Νομίζω αποσαφηνίζω τη θέση μου με την απάντησή μου

...προσωπικά, κρίνοντας απ τον εαυτό μου, γνωρίζοντας την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και πως αν δεν έλθει η Θεία Χάρις δεν μπορείς να μνημονεύσεις ούτε ένα πρόσωπο, γι αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να υπονοήσω κάτι σχετικό μ' αυτό που λέτε.

Αν όμως υπάρχει κάτι άλλο, πείτε το μου να το διορθώσω.

...μνημονεύει καί 100.000 ὀνόματα.

Αξιοθαύμαστη και ταυτοχρόνως αξιομίμητη κατάσταση. Παρόλο που ίσως να είναι εκτός θεματολογίας, θα ήθελα παρακαλώ να μου το διευκρινίσετε. Δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται με μόνο 3 ώρες μνημόνευσης να μνημονεύονται τόσες χιλιάδες ονόματα. Εκτός αν η μνημόνευση είναι κυρίως μόνο ανάγνωση. Μνημονεύετε πάτερ μου σύμφωνα με τη τυπική διάταξη; Δηλαδή ο ιερεύς "καθ' έκαστον ζώντα ή τεθνεώτα αίρων μερίδα και λέγων Μνήσθητι, Κύριε, (του δείνος), τίθησι ταύτας εν τω Δισκαρίω", όπως καθορίζει η διάταξις της Προθέσεως; Γιατί αν γίνεται έτσι, για τόσα ονόματα, μου είναι αδιανόητο, σε τόσο χρόνο. Προσωπικά, καθυστερώ αρκετά.

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Πατερ μου,την ευχη σας!
Στον Ναο που εφημερευετε,εχετε πολλους ψαλτες, ή εναν μονο;
Υπαρχει λογος που ρωταω...

Ποιος είναι ο λόγος;

 

[ilias nektarios]

Ποιος είναι ο λόγος;

Συνηθως,αν εχει πολλους ψαλτες,ο ιερεας,εχει ολη την ευχερεια και για την προσκομιδη και για να καθισει για ξεκουραση....
Αν ομως,εχει εναν ψαλτη,ποτε θα προλαβει να κανει την προσκομιδη;
Γι'αυτο σας ρωτησα προηγουμενως.:wink:
Συγκεκριμενα ο πατερας μου,προετοιμαζει την προσκομιδη,πριν βαλλει Ευλογητος στον Ορθρο,ωστε να μπορει να με βοηθα και στα του αριστερου.
Σωστο ή λαθος,δεν γινεται και διαφορετικα.Δεν γινεται να ''ρουφηξω'' μονος μου,ολο τον Ορθρο...
Οσον αφορα τη διαρκεια του Ορθρου,το προγραμμα λεει: 7-8:30
Για την Λειτουργια: 8:30-9:30 Ειναι αρκετος ο χρονος για να τελεστει;
Ο δε Ορθρος,μηπως ειναι μεγαλος σε διαρκεια; Δεν πρεπει να ειναι μικροτερος;

 

[ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ]

Συγκεκριμενα ο πατερας μου,προετοιμαζει την προσκομιδη,πριν βαλλει Ευλογητος στον Ορθρο,ωστε να μπορει να με βοηθα και στα του αριστερου.
Σωστο ή λαθος,δεν γινεται και διαφορετικα.Δεν γινεται να ''ρουφηξω'' μονος μου,ολο τον Ορθρο...

Γιατί να είναι λάθος; Αφού χρειάζεστε βοήθεια, εκείνος με την εμπειρία του μια χαρά τα κανονίζει.

Οσον αφορα τη διαρκεια του Ορθρου,το προγραμμα λεει: 7-8:30
Για την Λειτουργια: 8:30-9:30 Ειναι αρκετος ο χρονος για να τελεστει;
Ο δε Ορθρος,μηπως ειναι μεγαλος σε διαρκεια; Δεν πρεπει να ειναι μικροτερος;

Καταλαβαίνω πως ενορία με έναν ψάλτη, είναι δύσκολο. Είναι κουραστικό και γι αυτό ζητάτε μικρότερες ακολουθίες. Κατανοητό. Ας πούμε, σε κελιά του Αγ. Όρους, ελλείψει ψαλτών αρκετών, συνηθίζουν το μεσονυκτικό και τόν Όρθρο, να τον κάνουν οι μοναχοί σε σταυρωτό κομποσχοίνι. Σχετική και πολύ κατατοπιστικἠ εἰναι η διἠγηση του παπα Εφραίμ του Κατουνακιώτη, όταν σαν νέος, πήγαινε στη σκήτη του Αγίου Γέροντα μας Ιωσήφ του Ησυχαστή, για να λειτουργήσει. Ίσως και σεις να κάνετε κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή όποτε αισθάνεστε πολύ κουρασμένος, να διαβάζατε είτε εσείς, είτε ο πατέρας σας τον Ὀρθρο μυστικἀ, ακὀμη και στο σπίτι, και το πρωί στο Ναό, εφόσον ο πατέρας σας, την ευχή του να χουμε, κάνει νωρίτερα τη προσκομιδή, εσείς απλά να διαβάζετε, προ της Θ. Λειτουργἰας, τις ώρες ή τη Θεία Μετάληψη. Μία γνώμη σας λέω.
Στο Ναό μας είναι αρκετά οργανωμένη η κατάσταση, με τυπικάριδες, διαβαστές, ψάλτες και πρωτοψάλτες. Και δε θα γινόταν διαφορετικά με τόσο μεγάλες και πολλές ακολουθίες. Αυτό όμως δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Οπότε βολευόμαστε με ότι έχουμε, και προσπαθούμε να διατηρούμε τη διάθεση μας για καλύτερα και περισσότερα. Αυτά για το ερώτημά σας. Ελπίζω να βοήθησα.

 

[π. Μάξιμος]

Δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται με μόνο 3 ώρες μνημόνευσης να μνημονεύονται τόσες χιλιάδες ονόματα. Εκτός αν η μνημόνευση είναι κυρίως μόνο ανάγνωση. Μνημονεύετε πάτερ μου σύμφωνα με τη τυπική διάταξη; Δηλαδή ο ιερεύς "καθ' έκαστον ζώντα ή τεθνεώτα αίρων μερίδα και λέγων Μνήσθητι, Κύριε, (του δείνος), τίθησι ταύτας εν τω Δισκαρίω", όπως καθορίζει η διάταξις της Προθέσεως; Γιατί αν γίνεται έτσι, για τόσα ονόματα, μου είναι αδιανόητο, σε τόσο χρόνο. Προσωπικά, καθυστερώ αρκετά.[/SIZE][/FONT]

Μπορεῖτε νά μέ ὁδηγήσετε σέ συγκεκριμένη ἔκδοση Ἱερατικοῦ, πού γράφει ἀκριβῶς ἔτσι τήν «τυπική διάταξη» ἤ καθορίζει τό μέγεθος τῶν «μερίδων»;

Αὐτά ὄντως εἶναι ἐκτός θεματολογίας καί δέν θά κάνουμε τελετουργική ἐδῶ.

«Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων,
τόσο μεγαλύτερος ο κατάλογος των ονομάτων που μνημονεύουν στην προσκομιδή»
(παπα-Σάββας ο πνευματικός — Στην προσκομιδή μνημόνευε ονόματα «ων ουκ έστιν αριθμός»!)​

 

[PavlosKouris]

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ το θέμα από την
γέννησή του κ συμφωνώ με τον Μουργόλυκο
ΣΕ ΟΛΑ.:wink:
Επίσης με ανυπομανησία περιμένω την απάντηση
του παπά Νικόλα στην παρατήρηση του π.Μαξίμου.
Δυστυχώς κάπου γράψατε:

Στη λιγότερη περίπτωση, θα ξεκινήσει σαφώς μετά τον εξάψαλμο, να πάρει καιρό. Στην α' ωδή θα θυμιάσει; δεν ξέρω. Μέχρι να ενδυθεί και να πλυθεί, φτάσαμε στις καταβασίες. Αν πει στη θέση του το ορθρινό Ευαγγέλιο, ζήτημα να προλάβει να βάλει φελόνι πετραχήλι. Αν το πει αργότερα, θα το πει ενδεδυμένος με όλη τη στολή του. Προσκύνηση Ευαγγελίου, Θυμίαμα στην 9η. Πάει στην προσκομιδή. Αν είναι τυχερος και ψάλλει ο ψάλτης αργή Δοξολογία, μπορεί να προλάβει να κόψει το πρόσφορο και να βγάλει την πρώτη μερίδα του Αρχιεπισκόπυ. Για να μνημονεύσει τουλάχιστον όσους μνημονεύεται εσείς και ο καθένας λαϊκός (οικογένεια και ίσως μερικούς συγγενείς και φίλους), θα πρέπει να είναι ο παπάς τούρμπο. Για Μητροπολίτες, συναδέλφους ιερείς, διακόνους, γνωστούς φίλους, ασθενείς, καρκινοπαθείς (μόνο για τα ονόματα των τελευταίων μου χρειάζονται περίπου 15 λεπτά, πάνω από 1500 ονόματα να βγάλω γι αυτούς μερίδες), ενορίτες...και δε συμμαζεύεται, αφήστε το καλύτερα. Αλλά δεν είστε παπάς!

Πάτερ μου να διευκρινήσω κάτι που το λέω κ
στον φυσικό μου πατέρα κ σε άλλους κληρικούς:
"Δεν σκάβετε κιόλας, αίτηση προς τον Θεό αναπέμπετε."
Μην τα παραλέμε η σωματική κόπωση δεν είναι δα κ
η μεγαλύτερη! Σε πνευματικό επίπεδο εντάξει συμφωνώ
πως ο καθείς το βιώνει διαφορετικά αλλά όσοι είμαστε
"κοντά" στην Εκκλησία εε τότε πιστεύω ότι κατανοούμε
τι εννοείτε.
(Προσοχή δεν ειρωνεύομαι απλή παρατήρηση
εργαζόμενου πιστού κάνω.)