ωραία τα ανωτέρω και ευχαριστω πολύ.όμως...
Από θεολογικης απόψεως, δεν υπάρχει πρόβλημα όταν το μνημόσυνο γίνεται μετά τις σαράντα ημέρες από την κοίμηση του χριστιανου;
Ακόμη και στο στυγνό νομικό καθεστώς των δημοσίων διαγωνισμών με τους οποίους ασχολούμαι υπάρχει η πρόβλεψη για ανωτέρα βία. Δεν νομίζω να μην υπάρχει τέτοια πρόβλεψη "εν ουρανίοις θαλάμοις" που λέει και ο νεκρώσιμος κανών. Ας μην ξεχνούμε και πώς αρχίζει το απολυτίκιο των ψυχοσαββάτων "Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών και το συμφέρον πάσιν απονέμων".
Και σαν τι θεολογικό πρόβλημα να υπάρχει; Μην μου πείτε όλα αυτά τα φαιδρά για συγκεκριμένα "τελώνια", "εισπράκτορες" κλπ. περί των οποίων υπάρχει παραφιλολογία (για να μην πω και παραθεολογία)
. Οι πατέρες της εκκλησίας ομιλούν λακωνικά περί της ωφελείας που προσφέρουν οι προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων λέγοντας για "όφελος", "όνησιν" κλπ.
Και για να το θέσω αλλιώς: συχνά στα μνημόσυνα αναμένουμε και συγγενείς από μακριά ή συμβαίνουν και άλλοι ειδικοί λόγοι (πχ εμείς χάσαμε τον πατέρα μου και την αδελφή του σε διάστημα δύο μηνών και τρέχαμε από κοιμητήριο σε κοιμητήριο για αρκετό καιρό!)