Κοιτάξτε, όπως βλέπω την συζήτηση, νομίζω ότι αόριστα τίθεται ένα ερώτημα στο κατα πόσο η σύγχρονη πατριαρχική παράδοση είναι φυσική συνέχεια της παλαιάς ή έχει εισάγει στοιχεία που δεν θα έπρεπε. Επίσης, πως έψαλλαν οι πατριαρχικοί σε σχέση με τους εξωπατριαρχικούς κλπ.
Οι εξωπατριαρχικοί είχαν μια σχετική ελευθερία ως προς τα ψαλλόμενα, πράγμα που εντός του Π.Ναού δεν επιτρέπονταν. Επίσης κάποιος που ήθελε να υπηρετήσει στον Π.Ναό έπρεπε να γνωρίζει τα κατα παράδοσιν, πράγμα δύσκολο τότε λόγω έλλειψης έντυπων και ακουστικών μέσων. Γιάυτό βγήκε και το περίφημο "δια ζώσης". Επίσης τα μαθήματα ήταν ''στάνταρ'', όποιος και να υπηρετούσε την εποχή εκείνη, σε αντίθεση με τους εξωπατριαρχικούς...για παράδειγμα απο την Θεία Λειτουργία του Πρωγάκη, υπάρχει Τρισάγιο σε Β' Ήχο αλλά και σε Α'. Το δεύτερο στο Πατριαρχείο δεν λέγονταν. Τολμώ να πώ ότι το ύφος των Θεσσαλονικέων μοιάζει με το Κων/πολίτικο ύφος το εκτός του Π. Ναού.
Το Πατριαρχικό Ύφος το παλαιό όπως έχω ακούσει παλιούς ψάλτες στη Σάμο, είναι πολύ απλό και συντηρητικό. Σήμερα κάποιος θα το χαρακτήριζε...ντεμοντέ. Και υπάρχει και άποψη γνωστού ψάλτη (σύγχρονου) ο οποίος θεωρεί το στύλ αυτό ως...σκυλογαυγίσματα (χωρίς πλάκα).
Εν ολίγοις συμφωνώ στο ότι ο Κ. Πρίγγος επέφερε αλλαγές στο ψαλτικό ύφος. Μήπως όμως ήταν οι αλλαγές που προστάζει η εποχή μας; Αν ακούγαμε σήμερα απο τα μικρόφωνα (οι μικροφωνικές έχουν επιφέρει μεγάλη αλλαγή στο ψαλτικό ύφος) ψάλτη παλαιάς κοπής, πιστεύω ότι σε κάποιους θα ξένιζε... Δηλαδή συμφωνώ με τη ρήση του Πρίγγου ότι "'ο κάθε ψάλτης έχει διακίωμα στην εποχή του". Μακάρι να βρώ τις ηχογραφήσεις του Ειρηναίου για να καταλάβετε τι εννοώ...και πάλι, αν δεν ακούσεις ζωντανά, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο απλό στη βάση του είναι το παλαιό πατριαρχικό ύφος. Βασίζεται κατα κύριο λόγο στον όγκο της φωνής και η εκτέλεση είναι όπως αναμένει κανείς, φλάτ. Ούτε πιάνο ούτε μέτζο ούτε τίποτα. Φόρτε πάντα. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν εντυπωσιάζει ένας ψάλτης τέτοιος.
Επίσης, λόγω του μεγέθους του Ναυπλιώτη, οι περισσότεροι έλεγαν ότι έτσι το έλεγε ο Ναυπλιώτης κλπ. με σκοπό να προβάλλουν ως αυθεντική την καταδική τους εκτέλεση. Αν ακούσετε "Τον Δεσπότη και Αρχιερέα" απο τον Ναυπλιώτη και τον Ειρηναίο είναι η ίδια εκτέλεση! Το μετ'αναλύσεων τούτο, είναι...κατοπινό. Ο Ναυπλιώτης έψαλλε τα κλασσικά μαθήματα, αλλά όπως λένε τα είχε κάνει δικά του. Ο Ναυπλιώτης αντιπροσωπεύει την απλότητα του Πατριαρχικού Μέλους με μια φωνή όμως που δεν μπορούμε να συλλάβουμε σήμερα απο τις τότε ηχογραφήσεις. Όπως μου έλεγε ο δάσκαλός μου, όταν άρχιζε το Χερουβικό, απο την φράση "Οι τα..." είχε ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις (και στο "Τριάδι"...ξεφούσκωνε, λόγω βαρυτονίας! αλλά είχε ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις!)...Είχε την παράδοση του Πατριαρχείου, με μια φωνή ασύλληπτης καλλιφωνίας, τέτοιας που δεν ξέρω αν έχει ξαναεμφανιστεί. Πως να μην γίνει θρύλος;