MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
[Σημείωμα συντονιστή (ΔΚ)] Αντιγράφηκε από άλλο θέμα (ώστε να μη «χαθεί» εκεί).
Τὸν κανόνα ἀρχίζει ὁ προεστὼς ἤ ὁ ἱερέας (ΤΜΕ σ. 368).
Τὸ συναξάριο τοῦ μηναίου δὲν λέγεται (ὅπ πρ.).
Καθὼς κατὰ τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα –καὶ μόνο- ἀργεῖ ἡ στιχολογία τῶν ὠδῶν (χφ. πατριαρχικῆς βιβλιοθήκης τοῦ Καΐρου 450 ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1442 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 3 σσ. 221 -222, καὶ Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. ογ’), δὲν λέγεται «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν...» (ἀλλὰ «Δόξα Πατρί...»), οὔ τε «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν...».
Κατὰ τὸ δοξαστικὸ γίνεται ὁ ἀπαραίτητος ἀσπασμός, καὶ εὐθὺς ἡ κατηχήχηση. Ὁ κατηχητικὸς λόγος ἀναγινώσκεται μὲν ἀπὸ τὸν προεστὸ ἤ τὸν ἱερέα, ἀλλὰ δὲν εἶναι εὐχή, γιὰ νὰ εἰσάγεται μὲ διακονικὴ προτροπή «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Στὸ τέλος τῆς διαλογικῆς ἀπόλυσης ὁ ἱερεύς ψάλλει σὲ ἦχο πλ. α' ὅλον τὸν ὕμνο «Χριστὸς ἀνέστη...», ὄχι τὴν προσφώνηση «Χριστὸς ἀνέστη!», στὴν ὁποία μόνο ἀντιφωνεῖται «Ἀληθῶς ἀνέστη!».
Τὸν κανόνα ἀρχίζει ὁ προεστὼς ἤ ὁ ἱερέας (ΤΜΕ σ. 368).
Τὸ συναξάριο τοῦ μηναίου δὲν λέγεται (ὅπ πρ.).
Καθὼς κατὰ τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα –καὶ μόνο- ἀργεῖ ἡ στιχολογία τῶν ὠδῶν (χφ. πατριαρχικῆς βιβλιοθήκης τοῦ Καΐρου 450 ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1442 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 3 σσ. 221 -222, καὶ Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. ογ’), δὲν λέγεται «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν...» (ἀλλὰ «Δόξα Πατρί...»), οὔ τε «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν...».
Κατὰ τὸ δοξαστικὸ γίνεται ὁ ἀπαραίτητος ἀσπασμός, καὶ εὐθὺς ἡ κατηχήχηση. Ὁ κατηχητικὸς λόγος ἀναγινώσκεται μὲν ἀπὸ τὸν προεστὸ ἤ τὸν ἱερέα, ἀλλὰ δὲν εἶναι εὐχή, γιὰ νὰ εἰσάγεται μὲ διακονικὴ προτροπή «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Στὸ τέλος τῆς διαλογικῆς ἀπόλυσης ὁ ἱερεύς ψάλλει σὲ ἦχο πλ. α' ὅλον τὸν ὕμνο «Χριστὸς ἀνέστη...», ὄχι τὴν προσφώνηση «Χριστὸς ἀνέστη!», στὴν ὁποία μόνο ἀντιφωνεῖται «Ἀληθῶς ἀνέστη!».