[Ερώτηση] Προτάσεις για βιβλίο Τριωδίου

[dimiandr]

Ποιο κλασικό βιβλίο (ή και νεώτερου συγγραφέα) θα μου προτείνατε για το Τριώδιο?

 

[apostoloskalpakidis]

όλα τα κλασικά . το δοξαστάριο του Κηλτζανίδη έχει και τα ιδιόμελα .
από τους καινούριους συνθέτες , του κυρ Αβραάμ Ευθυμιάδη είναι περιεκτικότατο , αλλά και του πατρός Κων/νου Παπαγιάννη ( δίτομο )

 

[meteora]

Εγω χρησιμοποιώ την κυψέλη της Γρηγορίου και μπορώ να πω οτι είναι αρκετά καλή και καθαρογραμμένη....Βεβαια αν προτιμάτε κάτι διαφορετικό από τα κλασσικά είναι πολύ καλός και ο καραμανης που έχει αρκετά κομμάτια του Πρίγγου(αφού τριώδιουτου ίδιου απόσο ξέρω δεν έχει εκδοθεί)...Αν κάποιος γνωρίζει κάτι άλλο καλύτερο μπορεί να σας κατατοπίσει πιο καλά.:wink:

 

[apostoloskalpakidis]

πολλοί έχουν εκδόσει Τριώδιο ( Στανίτσας ,Καραμάνης ,Ταλιαδώρος , Χρύσανθος, Πετρίδης,Δεβρελής ,Κακουλίδης ) για όλα τα γούστα . (οι περισσότεροι έχουν συνθέσεις του Πρίγγου διασκευασμένες ) \ εγώ πρότεινα τα κλασικά και τα νεότερα που συγγενεύουν με τα κλασικά ....
στις καινούριες εκδόσεις περιέχονται εκτός από τα ιδιόμελα και δοξαστικά , καταβασίαι , καθίσματα, εξαποστειλάρια, κανόνες,προηγιασμένες , Ακάθιστος Ύμνος κ. α

 

[chriskont]

μην ξεχνάμε και το τριώδιο του Εμ. Φαρλέκα

ηχογράφηση δοξαστικού Κυριακής τελώνου Φαρισαίου παρατίθεται στις ηχογραφήσεις ιεροψάλτες Απ. Βαλληνδράς κείμενο και εκτέλεση.

 

[apostoloskalpakidis]

είπα . είναι πολλά . πάμπολα . όρεξη να χεις ! που (και ποια) να πρωτοθυμηθείς!

 

[basiliosn]

Πολλα και αξιολογα . Εγω θα προτεινα τα εξης ...δυο : Μουσικον Τριωδιον ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΣΤΑΝΙΤΣΑ !

Υ.Γ
Μη σας ξεγελασει η χρονολογια εκδοσης ! Το εν'λογω μουσικο αριστουργημα ειναι Κλασσικο !!!

 

[dimitrios.zaganas]

Εγώ θα πρότεινα τα εξής...τρία : Μουσικόν Τριώδιον ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΣΤΑΝΙΤΣΑ επιμελεία και φροντίδι Νικολάου Γιάννου !

 

[ptz]

-Τα λέω εξ αρχής γιά να μην παρεξηγηθώ.Εχω το Τρώδιον του Δασκάλου με ειδική αφιέρωση σε μένα,που με κατονομάζει φαρδιά-πλατιά μαθητή του.Και το έχω ψάλλει πάνω από 20 Τριωδικές φορές.ΕΡΩΤΩ:Οι μη έχοντες κάν επαφή με το κλίμα και πνεύμα Στανίτσα που τους ωθούμε να το χρησιμοποιούν,τι θα πούν?.........
-Κύριοι Β' τόμος Δοξασταρίου ΠΕΤΡΟΥ εκδ.Παρίσι 1825και Ιδιομελάριον Μανουήλ.Και επί το συγκεντρωτικώτερον Δοξ.Κηλτζανίδου Β' τόμος.
-Γιά την πλήρη ανάληψη ευθυνών δια τα ανωτέρω υπογραφή: Παν.Ιωαν.Τζανάκος

 

[ΓΙΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ]

Εγώ θα πρότεινα τα εξής...τρία : Μουσικόν Τριώδιον ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΣΤΑΝΙΤΣΑ επιμελεία και φροντίδι Νικολάου Γιάννου !

Υπερβολές! Επειδή ζωγράφισα 5-6 φθογγόσημα; Και διάβασα άλλα τόσα;

 

[master_yianni]

Τα ειχαμε ξαναπει και περισυ, αλλα δεν θυμαμαι που.
Του Καραμανη ειναι ωραιο και στρωτο, και ερχεται σε ενα τομο μαζι με το Πεντηκοσταριο. Το να το εχεις ειναι επενδυση στο μελλον!
Το πιο δυσκολο αλλα και μερακληδικο ειναι φυσικα του Στανιτσα, αλλα ειναι για πολυ γερα καρυδια, και hardcore Stanitsas fans (εχει εξαντληθει)!
Προσωπικα για καποια απο τα ιδιομελα και δοξαστικα χρησιμοποιουσα του Ταλιαδωρου, ο οποιος στον προλογο λεει οτι κατεγραψε τα Δοξαστικα οπως τα ελεγε ο Πριγγος. Ομως σαν βιβλιο δεν ειναι τοσο περιεκτικο οσο του Καραμανη και του Στανιτσα.
Τωρα, διαλεξε και παρε!

 

[neoklis]

Τα ειχαμε ξαναπει και περισυ, αλλα δεν θυμαμαι που.

Εδώ είναι όλη η σχετική συζήτηση.

 

[dkalpakidis]

\Το εν'λογω μουσικο αριστουργημα ειναι Κλασσικο !!!

Με ποια έννοια κλασσικό;

Το του Πέτρου Λαμπαδαρίου τί είναι;

Πάντως παρά την λιτότητα του μέλους του π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη - του οποίου ψάλλω αρκετά μέλη- δεν τα θεωρώ "κλασσικά".

 

[apostoloskalpakidis]

άλλο α) " τι μου γίνεσαι ; "
κι άλλο β) " τι μου κάνεις ; "

 

[petrosg]

Καλημέρα και Καλό Τριώδιο.

Στανίτσας (must) και Στεφάνου Λαμπαδαρίου, Μουσική Κυψέλη (Τόμος Γ', έκδοσις Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγ.Όρους 2009).

 

[Nikos L.]

όλα τα κλασικά . το δοξαστάριο του Κηλτζανίδη έχει και τα ιδιόμελα .

&

ΠΑΝ.ΤΖΑΝΑΚΟΣ = Και επί το συγκεντρωτικώτερον Δοξ.Κηλτζανίδου Β' τόμος.

Συμφωνώ απόλυτα.
Απλό, γραμμές παραδοσιακές, χωρίς δυσκολία στην ανάγνωση, η μια θέση σε προϊδεάζει για την επόμενη-επομένως, τυφλοσούρτης=άρα, σε βγάζει ασπροπρόσωπο.......

Απόστολε, επειδή ανέφερες κ τα ιδιόμελα, για να μην παρανοήσει κάποιος που δεν έχει δει το βιβλίο, αναφέρεσαι στα ιδιόμελα (π.χ. των αίνων) κ όχι στα αργά ιδιόμελα του Ιακώβου των κατανυκτικών εσπερινών που τα έχουν οι νεώτεροι εκδότες, είτε σε πρωτότυπη μορφή είτε διασκευασμένα.

 

[pan_lampadarios]

Τριώδιο έχει και ο Σύρκας.

 

[domesticus]

Πέτρος Λαμπαδάριος καὶ Πρωτοψάλτης Μανουήλ.

Γνήσια μέλη γιὰ ὅλους τοὺς ψάλτες καὶ γιὰ ὅλες τίς φωνὲς, πάντα ἐπίκαιρα.

 

[basiliosn]

Με ποια έννοια κλασσικό;

Το του Πέτρου Λαμπαδαρίου τί είναι;

Πάντως παρά την λιτότητα του μέλους του π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη - του οποίου ψάλλω αρκετά μέλη- δεν τα θεωρώ "κλασσικά".

Ελα ντε !

 

[neoklis]

... δεν τα θεωρώ "κλασσικά".

Ίσως είναι «κλασσικά», όχι όμως «κλασικά» (= a class of its own)

Το Σάββατο που μας πέρασε, επειδή δεν ήμουν σε καλή φωνητική κατάσταση, για να μη ρεζιλευτώ κιόλας, για το Δοξαστικό των τριών Ιεραρχών, άφησα κατά μέρος τα σύγχρονα, και άρχισα να ψάχνω για ένα «κλασσικό». Είχα ανοιχτά του Πέτρου (από τον Κηλτζανίδη) τη Μουσική Κυψέλη του Στεφάνου και του π. Κ. Παπαγιάννη. Οι διαφορές μικρές, μια θέση εδώ, μια μικροδιαφορά πιο πέρα. μια περικοπή σε άλλο σημείο. Όμως πως να το πω, δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα, του Πέτρου ήταν «κάπως», ξεχώριζε. Πιο λιτό, πιο «δωρικό», πιο ομογενές. Όπως σ' ένα έργο τέχνης, (μας έλεγε κάποιος, κάπου, κάποτε στο πανεπιστήμιο) αν σ' ένα πίνακα ζωγραφικής, μπορείς ν' αφαιρέσεις ένα μικρό κομμάτι και να μη γίνει αντιληπτό στο σύνολο, τότε αυτό το κομμάτι είναι περιττό και πρέπει ν' αφαιρεθεί. Στο Πέτρο ένοιωθα ότι δεν μπορούσα ν' αφαιρέσω τίποτε. Ήταν ένα ενιαίο όλο, με τέλεια αρμονία ανάμεσα στα μέρη και στο όλον. Εϊναι ο σκοπός προς τον οποίο κατατείνει κάθε έργο τέχνης, μουσικής, αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής κοκ. Ακόμη και η ερμηνεία η δική μας ως ψαλτών, εκεί πρέπει να στοχεύει. Αν μετά το τέλος ενός κομματιού, στο ακροατή μένει ένα συγκεκριμένο απόσπασμα στη μνήμη του, μία κορώνα, μια υψιφωνία, μια επιτήδευση σ' 'ενα σημείο, σημαίνει ότι το δικό μας καλλιτεχνικό έργο, κάπου χωλαίνει και πρέπει να δουλευτεί περισσότερο για ν' αποκτήσει την επιζητούμενη ενότητα. Γιατί και σ' ένα ψαλτικό κομμάτι μπορεί τα μέρη να «μαλώνουν» μεταξύ τους και να θυσιάζουν το σύνολο.