[Σημείωμα συντονιστή (ΔΚ)] Μεταφορά από άλλο θέμα μαζί με τα επόμενα μηνύματα
Τα έχω πεί πολλές φορές, αλλά θα τα ξαναπώ για να κλείσουν μερικά ασεβή στόματα.
Ήταν μέσα του 1992 και είχα προσκληθεί να ψάλλω σε ένα πενηγύρι, όπου χοροστατούσε ο μακαριστός Χαλκηδόνος Μελίτων. Όταν τελείωσε η Λειτουργία και μπήκα μέσα στο Ιερό, είδα τον Δεσπότη να με κοιτάζει κάπως περίεργα. Πήγα κοντά του και ακολούθησε η ακόλουθη στιχομυθία :
Τα σέβη μου Σεβασμιώτατε, χρόνια πολλά.
Ευχαριστώπολύ. Δεν μου λέτε κ. Ιωαννίδη, πως γίνεται να έχω γυρίσει αρκετές φορές ολόκληρη την Ελλάδα και να μην έχω ακούσει ποτέ τίποτα, για έναν άνθρωπο της δικής σας μουσικής καταρτήσεως και του δικού σας Ιεροψαλτικού αναστήματος ;
Σεβασμιώτατε, δεν έχετε ακούσει και ούτε θα ακούγατε εάν δεν συνέβαινε το σημερινό, γιατί είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος προσπαθεί να κάνει όσο αθόρυβα και σωστά την δουλειά του, χωρίς φαμφαρονισμούς και παράτες.
Δεν ξέρω κ. Ιωαννίδη τι λέτε και δεν το καταλαβαίνω αυτό, αλλά εγώ σήμερα με την απόδοσή σας, εμνήσθην ημερών δόξης του Πατριαρχικού Ναού. Συγχαρητήρια.
Σεβασμιώτατε, όπως σας είπα, ποτέ μου δεν επεδίωξα θώκους και αξιώματα, γι' αυτό και ποτέ δεν ακούσατε περί κάποιου Ιωαννίδη. Η μεγαλύτερη απολαβή μου μέχρι σήμερα, ήταν αυτό που είπατε προηγουμένως, ότι σας θύμησα το Πατριαρχείο σε ημέρες δόξης. Σας ευχαριστώ πολύ Σεβασμιώτατε. Αυτό μου φτάνει.
Δεν συμφωνώ και θα φροντίσω να αρθεί αυτή η αδικία.
Μετά απ' αυτό σε 3 ή 4 μήνες ο Μελίτων πέθανε.
Πέρασαν άλλοι 4 μήνες και έλαβα γράμμα από το Πατριαρχείο, το οποίον μεταξύ άλλων, έγραφε ότι " Ο Παναγιώτατος λαβών μετέ πολλής; αγάπης την πρότασιν του εκλιπόντος Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Γέροντος Μελίτωνος, παρακαλεί την Μουσικολογιώτητά σας, όπως αποστείλλεταε δικαιολογητικά, διά την απονομήν Οφφικίου.
Αυτό έγινε με την παρεμβολή του πρώην Πειραιώς κ. Καλλινίκου, ο οποίος δήλωσε στο Πατριαρχείο ότι " Ο κ. Ιωαννίδης τυγχάνει λίαν εγκρατής περί την Βυζαντινήν Μουσικήν...." και τον Μάρτιο του 1993, μου απενεμήθη το Οφφίκιον του Άρχοντος Πρωτοψάλτου, το οποίον λόγω αδυναμίας μου να μεταβώ στην Πόλη, προκειμένου να το παραλάβω από τον ίδιο τον Πατριάρχη ( υπήρξε αλληλογραφία και προσδιορισμός 3 ημερομηνιών ), ζήτησα και μου το ενεχείρησε ο τότε Πειραιώς Καλλίνικος ( και παρ' όλο του ότι ο Δεσπότης ήθελε να γίνει η χειροθεσία μου στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς ) στον Ναό που πρωτοέψαλλα πρίν από ακριβώς 40 χρόνια. Στην
Αγία Μαρίνα του λόφου Βώκου Καραβά.
Το 2000, μαζί με τον Κατσιφή, εκδώσαμε ένα βιβλίο, μέσα στο οποίο έγραφα και μεταφέρω ολόκληρο το απόσπασμα, ακριβώς με τα όσα είχα γράψει τότε :
Πρίν κλείσουμε αυτή τη μελέτη, θα επιτρέψετε ανοίγοντας μιά παρένθεση, να θίξουμε ένα φαινόμενο, το οποίον με την ανεξήγητη ανοχή της επίσημης Εκκλησίας, διακωμωδεί τούς ίδιους τούς Θεσμούς, και τα Οφφίκιά Της.
Ο σκοπός της αναφοράς μας σ’ αυτό το θέμα, δέν κρύβει κανενός είδους εμπάθεια, ούτε και ίχνη προσωπικών συμφερόντων. Επειδή όμως μιλάμε γιά Τάξη και νοικοκυριό, δέν μπορούμε να αδιαφορήσουμε γιά τα εξής γεγονότα :
1) Το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του
Χριστού Εκκλησίας, δίδεται πάντοτε στόν εν ενεργεία Πρωτοψάλτη και Διδάσκαλο των Πατριαρχικών Χορών. Ισχύει εφ’ όρου ζωής, και ο κάτοχός του, το φέρει και το τιμά, τιμώμενος ταυτοχρόνως απ’ αυτό, όσο χρόνο υπηρετεί τούς Πατριαρχικούς Χορούς. Όταν ο Ιάκωβος Ναυπλιώτης και ο Κωνσταντίνος Πρίγγος, απεσύρθησαν από την ενεργό υπηρεσία λόγω ασθενείας, και ο Θρασύβουλος Στανίτσας, λόγω απελάσεώς του υπό των Τούρκων από την Κων/πολη, αυτομάτως εξέπεσαν του Οφφικίου τους, διότι τούτο, εδόθη στούς Διαδόχους των, και ήταν αδύνατον να φέρουν το συγγεκριμένο Οφφίκιο, δύο άνθρωποι ταυτόχρονα. Το μόνο που μπορούσαν να επικαλούνται ( και το έκαναν αυτοδικαίως ), ήταν η προσθήκη της λέξης « τέως », πρό του πάλαι ποτέ Οφφικίου τους.
Σήμερα, υπάρχει ένας άνθρωπος, ο Απόστολος Βαλληνδράς, ο οποίος ετιμήθη με το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως, και δέν μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, να ερευνήσουμε το πώς έγινε να πάρει Οφφίκιο, ένας άνθρωπος, ο οποίος η μόνη σχέση που έχει με τη Βυζαντινή Μουσική, είναι ένα Θεωρητικό, μερικές διορθώσεις στα βιβλία του Μουσικού Πανδέκτη της Ενώσεως Θεολόγων « Η Ζωή », και η επιστασία, στην εγγραφή Δίσκων Βυζαντινής Μουσικής, με τη Χορωδία του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών, υπό την διεύθυνση του Αντωνίου Μπελούση. Όλες οι άλλες δραστηριότητές του, καλύπτονται από Τετράφωνες εκτελέσεις και Καντάδες. Ακόμα και στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη Αθηνών, όπου είναι διορισμένος ως Πρωτοψάλτης, ψάλλει με το σύστημα της Καντάδας. Βέβαια, επιφυλλασσώμεθα γιά κάποιαν άλλη στιγμή, να το ψάξουμε αυτό, που άλλωστε είναι ένα θέμα που αφορά καθαρά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και μόνον ). Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, μέλος οικογενείας, η οποία έχει αναλώσει τη ζωή της μέσα στό χώρο της Εκκλησίας ( Αρχιερέας και Ιερέας τα αδέλφια του ), από τον καιρό που έλαβε το Οφφίκιο, υπογράφεται ασεβών ασυστόλως έναντι των Θεσμών, ως « Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας », όπως διαπιστώνουμε στο Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος ( τα γνωστά Δίπτυχα όπως είναι ο τίτλος του Ημερολογίου ).
Το κακό είναι, ότι δέν υπάρχει ένας Δραγάτης, ή έστω και ένας Μπόγιας μέσα σ’ όλη την Ιεραρχία, προκειμένου να τον μαζέψει.
2) Στόν Άγιο Νείλο του Πειραιώς, ψάλλει ως Λαμπαδάριος ένας μαθητής μου ( το λέω με λύπη μου δυστυχώς ), Συνταγματάρχης εν αποστρατεία. Φοράει Καλπάκι επάνω στό Αναλόγιο. Όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό που έχει στό κεφάλι του, μου απάντησε ότι το σκούφο αυτόν, τον φόραγε ο πατέρας ή ο παππούς του ( δέν θυμάμαι ακριβώς ),
και επειδή έχει χειροθετηθεί και Αναγνώστης, το φοράει.
Όταν κάποτε το συζήτησα με τον Πρωτοσύγγελο της Μητροπόλεως Πειραιώς, μου είπε ότι δέν έχει όρεξη γιά τσακωμούς. Εν τω μεταξύ, οι Ακολουθίες γίνονται, ο Μητροπολίτης Πειραιώς ή άλλοι Αρχιερείς χοροστατούν, αλλά ο Συνταγματάρχης, έχει πάντα το Καλπάκι στο κεφάλι του, επειδή το φόραγε κάποιος της οικογενείας του, και είναι και Αναγνώστης. Ούτ’ εδώ υπάρχει εκείνος ο Δραγάτης που
αναφέραμε προηγουμένως.
3) Στίς 25 του παρελθόντος Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού, στήν Ακολουθία του Εσπερινού, ο Μητροπολίτης Νικαίας, ανεκήρυξε τον Κωνσταντινουπολίτη βοηθό του Πρωτοψάλτου του Ναού, κ. Βασίλειο Γιάγκογλου επίτιμο Πρωτοψάλτη, και επειδή όπως είπε οι Πρωτοψάλτες φοράνε και Καλπάκι ( αυτό το είδε μάλλον από μένα, στις διάφορες πανηγύρεις που έχω κατά καιρούς προσκληθεί να ψάλλω, μέσα στα όρια της Μητροπόλεώς Του ), του έβαλε στό κεφάλι ένα. Ολοφάνερη και εδώ η απουσία του Δραγάτη που λέγαμε.
Επισημαίνοντας τίς παραπάνω περιπτώσεις, θα ήθελα με την ευκαιρία, να αναφέρω και τη δική μου περίπτωση.
Όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, με
τίμησε με το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου ( και εδώ σημειώνω ότι ήμουν ο πρώτος μετά τούς Θεσσαλονικείς, που έλαβε αυτό το Οφφίκιο ), πολλοί επαναστάτησαν και αναρωτήθηκαν τί μέσον είχα, λέγοντας ταυτόχρονα, ότι εκφυλίστηκε ο Θεσμός των Οφφικίων. Δέν θα αναφέρω τά
πρόσωπα που το είπαν, όχι γιατί τα φοβάμαι ( δόξα τω Θεώ, μπορεί να έχω επάνω μου χίλια κακά, αλλά ευτυχώς, η μόνη αρρώστια από την οποία δεν πάσχω, είναι ο φόβος, και μάλιστα, εναντίον θρασύδειλων ανθρώπων ), αλλά επειδή από σχετικά μικρή ηλικία, έχω μάθει ότι αυτά που λέω, θα πρέπει να είναι σωστά, αληθινά και απόλυτα τεκμηριωμένα, και λόγω του ότι ακόμα προσπαθώ να διασταυρώσω τις πληροφορίες μου, για το ποιοί και το τι ακριβώς είπαν.
Βλέπετε, κανείς απ’ αυτούς τους « ΚΥΡΙΟΥΣ » εντός εισαγωγικών, δεν έχει το θάρρος, να έλθει να πεί ότι θέλει μπροστά μου. Βέβαια, όπως έλεγαν και σε παλαιότερες εποχές που οπωσδήποτε δεν αναπολούμε, « από πίσω, βρίζουν και το Βασιλιά ». Όταν όμως μάθω θετικά ( και αυτό είναι υπόσχεση ) θα εξηγηθώ κατάλληλα με οποιονδήποτε. Θέλω όμως να πληροφορήσω, όποιονδήποτε βέβαια ενδιαφέρεται να μάθει με ποιό τρόπο έλαβα το Οφφίκιο, ότι έστειλα στόν Πατριάρχη, δύο τενεκέδες λάδι. Όποιος θέλει, μπορεί να στείλει τρείς, οπότε που ξέρετε ; Μπορεί να πάρει και διπλό Οφφίκιο.
Και τώρα σοβαρολογώντας, θέλω να τονίσω σε όλους αυτούς, οι οποίοι αμφισβητούν τη δίκαιη ή όχι απονομή, του Οφφικίου στό πρόσωπό μου ( κάτι που ποτέ μου δέν επεδίωξα ), ότι εάν βρεθεί άνθρωπος, σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, ο οποίος να μπορεί να επιδείξει, το 1/3 της εργασίας που έχω κάνει πάνω στή Βυζαντινή Μουσική, και ταυτοχρόνως εάν είναι Ιεροψάλτης εν ενεργεία, να κρατάει ανόθευτη την Πατριαρχική Παράδοση και νοοτροπία στο ψάλλειν, μακρυά από τραγούδια και προσμείξεις με τρίφωνες ή τετράφωνες βλακείες, τότε δηλώνω επί λόγω τιμής, ότι θα επιστρέψω το Πατριαρχικό Πιττάκιο, ως απαράδεκτο.
Μέχρι τότε όμως, δέν δέχομαι αμφισβητήσεις.
Αυτά ακριβώς έγραψα, αλλά " κάποιοι " που δυστυχώς γι' αυτούς και ευτυχώς για μένα, έμαθα ποιοί ή μάλλον ποιός ήταν ( και αυτό το έμαθα από 3 διαφορετικές πηγές εκ των οποίων οι 2 μέσα από το Πατριαρχείο ), ο " καλοθελητής " που απομόνωσε την φράση ότι έστεολα 2 ντενεκέδες λάδι και μού έδωσαν το Οφφίκιο, προέβη σε αυτή την ενέργεια, για να με μειώσει στα μάτια του Πατριαρχείου. Είναι γνωστός σφουγγοκολάριος και πασίγνωστος χαμαιλέων, που πάντα επιπλέει μέσα σε όλες τις βρωμιές. Έπιασε λοιπόν τον
Φιλαδελφείας Μελίτωνα και μού στείλανε ένα κ..όχαρτο χωρίς αριθμό Πρωτοκόλλου και χωρίς υπογραφή του Πατριάρχη ( όχι απ' ευθείας σε μένα, όπωςείχε γίνει με ολόκληρη την μέχρι τότε αλληλογραφία, αλλά μέσω της Μητροπόλεως Πειραιώς ) ο οποίος ήταν ο μόνος που μπορούσε να ανακαλέσει το Πιττάκιο και αυτό, εφ' όσον είχε προηγηθεί Ειδική Σύσκεψη ή Σύνοδος για τον λόγο αυτόν ( όπως είχε γίνει κάποτε πρίν από 70 ή 80 χρόνια ), πράγμα που δεν έγινε, γι' αυτό και ο Δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεσή μου
( ειδικός σε τέτοια θέματα ), μου είπε : Γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και άστους να λένε και να γράφουνε. Όταν θα πάρεις επίσημο έγγραφο κατ' ευθείαν απο τον ίδιο τον Πατριάρχη, τότε τα ξαναλέμε. Και ξέρετε τι έκανα ; Τους έγραψα κανονικά, εκεί που μου είπε ο Δικηγόρος.
Αυτά λοιπόν συνέβησαν με το Οφφίκιό μου και αδιαφορώ για το τι ξέρεις; εσύ.
Τώρα στα περί τυποποιήσεως: εγώ άκουσα τον Στανίτσα να λέει: «Είκοσι χρόνια με τον Πρίγγο, τα ίδια ψάλλαμε, το ίδιο εωθινό κ.λ.π.» Ουδέν σχόλιον
Τον Στανίτσα εγώ τον άκουσα με τα ίδια μου τ' αυτιά, σε συζήτηση μεταξύ των δυό μας. Μη λές λοιπόν τι είπε και τι δεν είπε ο Στανίτσας. Υπάρχουν άλλοι, που τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα από σένα, που είδες το Στανίτσα μόνο από φωτογραφίες ή έστω και από τον χώρο του Εκκλησιάσματος.
Και ευτυχώς δεν μου επιβάλλει κανείς να ψάλλω τα μαθήματά σας. Δόξα τω Θεώ. Ψάλετέ τα εσείς και αφήστε τον καθένα κατά την κρίση του.
Μου φαίνεται ότι ή δεν ξέρεις ανάγνωση ή έχεις πρόβλημα κατανοήσεως αυτών που διαβάζεις. Σου ξαναείπα ότι εφ' όσον δεν τα εγκρίνεις ( και δεν νομίζω να ζήτησε κανείς και ιδιαίτερα εγώ τη γνώμη σου ), γιατί ασχολείσαι μ' αυτά ;;;;;;;;;;;; Από δώ το πάς, από κεί το πάς, όλο στα Μαθήματά ξαναγυρίζεις. ΆΣστα ρε φίλε. Δεν χρειάζονται Πάτρονα. Την δουλειά τους την κάνουν και μόνα τους, γι' αυτρό σε παρακαλώ πάρα πολύ, ΜΗΝ ΞΑΝΑΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ Μ' ΑΥΤΑ. Γκέγκε ;;;
Κ. Ιωαννίδη Θα σας απαντήσω, αλλά κάντε και εσείς τον κόπο να μας πείτε τα περί του οφφικίου σας πρώτα. Είναι αλήθεια όσα γράφτηκαν περί λαδιών, τενεκέδων κ.λ.π.; Μια απάντηση στην ερώτηση και του master_yianni δεν είδαμε. Τώρα, το τι ξέρω εγώ και τι όχι, αφήστε να το γνωρίζω εγώ.
Τα έχω πεί πολλές φορές, αλλά θα τα ξαναπώ για να κλείσουν μερικά ασεβή στόματα.
Ήταν μέσα του 1992 και είχα προσκληθεί να ψάλλω σε ένα πενηγύρι, όπου χοροστατούσε ο μακαριστός Χαλκηδόνος Μελίτων. Όταν τελείωσε η Λειτουργία και μπήκα μέσα στο Ιερό, είδα τον Δεσπότη να με κοιτάζει κάπως περίεργα. Πήγα κοντά του και ακολούθησε η ακόλουθη στιχομυθία :
Τα σέβη μου Σεβασμιώτατε, χρόνια πολλά.
Ευχαριστώπολύ. Δεν μου λέτε κ. Ιωαννίδη, πως γίνεται να έχω γυρίσει αρκετές φορές ολόκληρη την Ελλάδα και να μην έχω ακούσει ποτέ τίποτα, για έναν άνθρωπο της δικής σας μουσικής καταρτήσεως και του δικού σας Ιεροψαλτικού αναστήματος ;
Σεβασμιώτατε, δεν έχετε ακούσει και ούτε θα ακούγατε εάν δεν συνέβαινε το σημερινό, γιατί είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος προσπαθεί να κάνει όσο αθόρυβα και σωστά την δουλειά του, χωρίς φαμφαρονισμούς και παράτες.
Δεν ξέρω κ. Ιωαννίδη τι λέτε και δεν το καταλαβαίνω αυτό, αλλά εγώ σήμερα με την απόδοσή σας, εμνήσθην ημερών δόξης του Πατριαρχικού Ναού. Συγχαρητήρια.
Σεβασμιώτατε, όπως σας είπα, ποτέ μου δεν επεδίωξα θώκους και αξιώματα, γι' αυτό και ποτέ δεν ακούσατε περί κάποιου Ιωαννίδη. Η μεγαλύτερη απολαβή μου μέχρι σήμερα, ήταν αυτό που είπατε προηγουμένως, ότι σας θύμησα το Πατριαρχείο σε ημέρες δόξης. Σας ευχαριστώ πολύ Σεβασμιώτατε. Αυτό μου φτάνει.
Δεν συμφωνώ και θα φροντίσω να αρθεί αυτή η αδικία.
Μετά απ' αυτό σε 3 ή 4 μήνες ο Μελίτων πέθανε.
Πέρασαν άλλοι 4 μήνες και έλαβα γράμμα από το Πατριαρχείο, το οποίον μεταξύ άλλων, έγραφε ότι " Ο Παναγιώτατος λαβών μετέ πολλής; αγάπης την πρότασιν του εκλιπόντος Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Γέροντος Μελίτωνος, παρακαλεί την Μουσικολογιώτητά σας, όπως αποστείλλεταε δικαιολογητικά, διά την απονομήν Οφφικίου.
Αυτό έγινε με την παρεμβολή του πρώην Πειραιώς κ. Καλλινίκου, ο οποίος δήλωσε στο Πατριαρχείο ότι " Ο κ. Ιωαννίδης τυγχάνει λίαν εγκρατής περί την Βυζαντινήν Μουσικήν...." και τον Μάρτιο του 1993, μου απενεμήθη το Οφφίκιον του Άρχοντος Πρωτοψάλτου, το οποίον λόγω αδυναμίας μου να μεταβώ στην Πόλη, προκειμένου να το παραλάβω από τον ίδιο τον Πατριάρχη ( υπήρξε αλληλογραφία και προσδιορισμός 3 ημερομηνιών ), ζήτησα και μου το ενεχείρησε ο τότε Πειραιώς Καλλίνικος ( και παρ' όλο του ότι ο Δεσπότης ήθελε να γίνει η χειροθεσία μου στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς ) στον Ναό που πρωτοέψαλλα πρίν από ακριβώς 40 χρόνια. Στην
Αγία Μαρίνα του λόφου Βώκου Καραβά.
Το 2000, μαζί με τον Κατσιφή, εκδώσαμε ένα βιβλίο, μέσα στο οποίο έγραφα και μεταφέρω ολόκληρο το απόσπασμα, ακριβώς με τα όσα είχα γράψει τότε :
Πρίν κλείσουμε αυτή τη μελέτη, θα επιτρέψετε ανοίγοντας μιά παρένθεση, να θίξουμε ένα φαινόμενο, το οποίον με την ανεξήγητη ανοχή της επίσημης Εκκλησίας, διακωμωδεί τούς ίδιους τούς Θεσμούς, και τα Οφφίκιά Της.
Ο σκοπός της αναφοράς μας σ’ αυτό το θέμα, δέν κρύβει κανενός είδους εμπάθεια, ούτε και ίχνη προσωπικών συμφερόντων. Επειδή όμως μιλάμε γιά Τάξη και νοικοκυριό, δέν μπορούμε να αδιαφορήσουμε γιά τα εξής γεγονότα :
1) Το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του
Χριστού Εκκλησίας, δίδεται πάντοτε στόν εν ενεργεία Πρωτοψάλτη και Διδάσκαλο των Πατριαρχικών Χορών. Ισχύει εφ’ όρου ζωής, και ο κάτοχός του, το φέρει και το τιμά, τιμώμενος ταυτοχρόνως απ’ αυτό, όσο χρόνο υπηρετεί τούς Πατριαρχικούς Χορούς. Όταν ο Ιάκωβος Ναυπλιώτης και ο Κωνσταντίνος Πρίγγος, απεσύρθησαν από την ενεργό υπηρεσία λόγω ασθενείας, και ο Θρασύβουλος Στανίτσας, λόγω απελάσεώς του υπό των Τούρκων από την Κων/πολη, αυτομάτως εξέπεσαν του Οφφικίου τους, διότι τούτο, εδόθη στούς Διαδόχους των, και ήταν αδύνατον να φέρουν το συγγεκριμένο Οφφίκιο, δύο άνθρωποι ταυτόχρονα. Το μόνο που μπορούσαν να επικαλούνται ( και το έκαναν αυτοδικαίως ), ήταν η προσθήκη της λέξης « τέως », πρό του πάλαι ποτέ Οφφικίου τους.
Σήμερα, υπάρχει ένας άνθρωπος, ο Απόστολος Βαλληνδράς, ο οποίος ετιμήθη με το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως, και δέν μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, να ερευνήσουμε το πώς έγινε να πάρει Οφφίκιο, ένας άνθρωπος, ο οποίος η μόνη σχέση που έχει με τη Βυζαντινή Μουσική, είναι ένα Θεωρητικό, μερικές διορθώσεις στα βιβλία του Μουσικού Πανδέκτη της Ενώσεως Θεολόγων « Η Ζωή », και η επιστασία, στην εγγραφή Δίσκων Βυζαντινής Μουσικής, με τη Χορωδία του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών, υπό την διεύθυνση του Αντωνίου Μπελούση. Όλες οι άλλες δραστηριότητές του, καλύπτονται από Τετράφωνες εκτελέσεις και Καντάδες. Ακόμα και στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη Αθηνών, όπου είναι διορισμένος ως Πρωτοψάλτης, ψάλλει με το σύστημα της Καντάδας. Βέβαια, επιφυλλασσώμεθα γιά κάποιαν άλλη στιγμή, να το ψάξουμε αυτό, που άλλωστε είναι ένα θέμα που αφορά καθαρά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και μόνον ). Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, μέλος οικογενείας, η οποία έχει αναλώσει τη ζωή της μέσα στό χώρο της Εκκλησίας ( Αρχιερέας και Ιερέας τα αδέλφια του ), από τον καιρό που έλαβε το Οφφίκιο, υπογράφεται ασεβών ασυστόλως έναντι των Θεσμών, ως « Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας », όπως διαπιστώνουμε στο Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος ( τα γνωστά Δίπτυχα όπως είναι ο τίτλος του Ημερολογίου ).
Το κακό είναι, ότι δέν υπάρχει ένας Δραγάτης, ή έστω και ένας Μπόγιας μέσα σ’ όλη την Ιεραρχία, προκειμένου να τον μαζέψει.
2) Στόν Άγιο Νείλο του Πειραιώς, ψάλλει ως Λαμπαδάριος ένας μαθητής μου ( το λέω με λύπη μου δυστυχώς ), Συνταγματάρχης εν αποστρατεία. Φοράει Καλπάκι επάνω στό Αναλόγιο. Όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό που έχει στό κεφάλι του, μου απάντησε ότι το σκούφο αυτόν, τον φόραγε ο πατέρας ή ο παππούς του ( δέν θυμάμαι ακριβώς ),
και επειδή έχει χειροθετηθεί και Αναγνώστης, το φοράει.
Όταν κάποτε το συζήτησα με τον Πρωτοσύγγελο της Μητροπόλεως Πειραιώς, μου είπε ότι δέν έχει όρεξη γιά τσακωμούς. Εν τω μεταξύ, οι Ακολουθίες γίνονται, ο Μητροπολίτης Πειραιώς ή άλλοι Αρχιερείς χοροστατούν, αλλά ο Συνταγματάρχης, έχει πάντα το Καλπάκι στο κεφάλι του, επειδή το φόραγε κάποιος της οικογενείας του, και είναι και Αναγνώστης. Ούτ’ εδώ υπάρχει εκείνος ο Δραγάτης που
αναφέραμε προηγουμένως.
3) Στίς 25 του παρελθόντος Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού, στήν Ακολουθία του Εσπερινού, ο Μητροπολίτης Νικαίας, ανεκήρυξε τον Κωνσταντινουπολίτη βοηθό του Πρωτοψάλτου του Ναού, κ. Βασίλειο Γιάγκογλου επίτιμο Πρωτοψάλτη, και επειδή όπως είπε οι Πρωτοψάλτες φοράνε και Καλπάκι ( αυτό το είδε μάλλον από μένα, στις διάφορες πανηγύρεις που έχω κατά καιρούς προσκληθεί να ψάλλω, μέσα στα όρια της Μητροπόλεώς Του ), του έβαλε στό κεφάλι ένα. Ολοφάνερη και εδώ η απουσία του Δραγάτη που λέγαμε.
Επισημαίνοντας τίς παραπάνω περιπτώσεις, θα ήθελα με την ευκαιρία, να αναφέρω και τη δική μου περίπτωση.
Όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, με
τίμησε με το Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου ( και εδώ σημειώνω ότι ήμουν ο πρώτος μετά τούς Θεσσαλονικείς, που έλαβε αυτό το Οφφίκιο ), πολλοί επαναστάτησαν και αναρωτήθηκαν τί μέσον είχα, λέγοντας ταυτόχρονα, ότι εκφυλίστηκε ο Θεσμός των Οφφικίων. Δέν θα αναφέρω τά
πρόσωπα που το είπαν, όχι γιατί τα φοβάμαι ( δόξα τω Θεώ, μπορεί να έχω επάνω μου χίλια κακά, αλλά ευτυχώς, η μόνη αρρώστια από την οποία δεν πάσχω, είναι ο φόβος, και μάλιστα, εναντίον θρασύδειλων ανθρώπων ), αλλά επειδή από σχετικά μικρή ηλικία, έχω μάθει ότι αυτά που λέω, θα πρέπει να είναι σωστά, αληθινά και απόλυτα τεκμηριωμένα, και λόγω του ότι ακόμα προσπαθώ να διασταυρώσω τις πληροφορίες μου, για το ποιοί και το τι ακριβώς είπαν.
Βλέπετε, κανείς απ’ αυτούς τους « ΚΥΡΙΟΥΣ » εντός εισαγωγικών, δεν έχει το θάρρος, να έλθει να πεί ότι θέλει μπροστά μου. Βέβαια, όπως έλεγαν και σε παλαιότερες εποχές που οπωσδήποτε δεν αναπολούμε, « από πίσω, βρίζουν και το Βασιλιά ». Όταν όμως μάθω θετικά ( και αυτό είναι υπόσχεση ) θα εξηγηθώ κατάλληλα με οποιονδήποτε. Θέλω όμως να πληροφορήσω, όποιονδήποτε βέβαια ενδιαφέρεται να μάθει με ποιό τρόπο έλαβα το Οφφίκιο, ότι έστειλα στόν Πατριάρχη, δύο τενεκέδες λάδι. Όποιος θέλει, μπορεί να στείλει τρείς, οπότε που ξέρετε ; Μπορεί να πάρει και διπλό Οφφίκιο.
Και τώρα σοβαρολογώντας, θέλω να τονίσω σε όλους αυτούς, οι οποίοι αμφισβητούν τη δίκαιη ή όχι απονομή, του Οφφικίου στό πρόσωπό μου ( κάτι που ποτέ μου δέν επεδίωξα ), ότι εάν βρεθεί άνθρωπος, σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, ο οποίος να μπορεί να επιδείξει, το 1/3 της εργασίας που έχω κάνει πάνω στή Βυζαντινή Μουσική, και ταυτοχρόνως εάν είναι Ιεροψάλτης εν ενεργεία, να κρατάει ανόθευτη την Πατριαρχική Παράδοση και νοοτροπία στο ψάλλειν, μακρυά από τραγούδια και προσμείξεις με τρίφωνες ή τετράφωνες βλακείες, τότε δηλώνω επί λόγω τιμής, ότι θα επιστρέψω το Πατριαρχικό Πιττάκιο, ως απαράδεκτο.
Μέχρι τότε όμως, δέν δέχομαι αμφισβητήσεις.
Αυτά ακριβώς έγραψα, αλλά " κάποιοι " που δυστυχώς γι' αυτούς και ευτυχώς για μένα, έμαθα ποιοί ή μάλλον ποιός ήταν ( και αυτό το έμαθα από 3 διαφορετικές πηγές εκ των οποίων οι 2 μέσα από το Πατριαρχείο ), ο " καλοθελητής " που απομόνωσε την φράση ότι έστεολα 2 ντενεκέδες λάδι και μού έδωσαν το Οφφίκιο, προέβη σε αυτή την ενέργεια, για να με μειώσει στα μάτια του Πατριαρχείου. Είναι γνωστός σφουγγοκολάριος και πασίγνωστος χαμαιλέων, που πάντα επιπλέει μέσα σε όλες τις βρωμιές. Έπιασε λοιπόν τον
Φιλαδελφείας Μελίτωνα και μού στείλανε ένα κ..όχαρτο χωρίς αριθμό Πρωτοκόλλου και χωρίς υπογραφή του Πατριάρχη ( όχι απ' ευθείας σε μένα, όπωςείχε γίνει με ολόκληρη την μέχρι τότε αλληλογραφία, αλλά μέσω της Μητροπόλεως Πειραιώς ) ο οποίος ήταν ο μόνος που μπορούσε να ανακαλέσει το Πιττάκιο και αυτό, εφ' όσον είχε προηγηθεί Ειδική Σύσκεψη ή Σύνοδος για τον λόγο αυτόν ( όπως είχε γίνει κάποτε πρίν από 70 ή 80 χρόνια ), πράγμα που δεν έγινε, γι' αυτό και ο Δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεσή μου
( ειδικός σε τέτοια θέματα ), μου είπε : Γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και άστους να λένε και να γράφουνε. Όταν θα πάρεις επίσημο έγγραφο κατ' ευθείαν απο τον ίδιο τον Πατριάρχη, τότε τα ξαναλέμε. Και ξέρετε τι έκανα ; Τους έγραψα κανονικά, εκεί που μου είπε ο Δικηγόρος.
Αυτά λοιπόν συνέβησαν με το Οφφίκιό μου και αδιαφορώ για το τι ξέρεις; εσύ.
Τώρα στα περί τυποποιήσεως: εγώ άκουσα τον Στανίτσα να λέει: «Είκοσι χρόνια με τον Πρίγγο, τα ίδια ψάλλαμε, το ίδιο εωθινό κ.λ.π.» Ουδέν σχόλιον
Τον Στανίτσα εγώ τον άκουσα με τα ίδια μου τ' αυτιά, σε συζήτηση μεταξύ των δυό μας. Μη λές λοιπόν τι είπε και τι δεν είπε ο Στανίτσας. Υπάρχουν άλλοι, που τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα από σένα, που είδες το Στανίτσα μόνο από φωτογραφίες ή έστω και από τον χώρο του Εκκλησιάσματος.
Και ευτυχώς δεν μου επιβάλλει κανείς να ψάλλω τα μαθήματά σας. Δόξα τω Θεώ. Ψάλετέ τα εσείς και αφήστε τον καθένα κατά την κρίση του.
Μου φαίνεται ότι ή δεν ξέρεις ανάγνωση ή έχεις πρόβλημα κατανοήσεως αυτών που διαβάζεις. Σου ξαναείπα ότι εφ' όσον δεν τα εγκρίνεις ( και δεν νομίζω να ζήτησε κανείς και ιδιαίτερα εγώ τη γνώμη σου ), γιατί ασχολείσαι μ' αυτά ;;;;;;;;;;;; Από δώ το πάς, από κεί το πάς, όλο στα Μαθήματά ξαναγυρίζεις. ΆΣστα ρε φίλε. Δεν χρειάζονται Πάτρονα. Την δουλειά τους την κάνουν και μόνα τους, γι' αυτρό σε παρακαλώ πάρα πολύ, ΜΗΝ ΞΑΝΑΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ Μ' ΑΥΤΑ. Γκέγκε ;;;
Last edited by a moderator: