Έχουμε το "Γυναίκες ακουτίσθητε" αλλά, κυρίως, το "Τοις μα/θηταίς/ συνέλ/θωμεν/ εν ό/ρει Γαλ/λιλαί/ας" στο οποίο το μέτρο είναι ακριβώς ίδιο με τα δημοτικά τραγούδια σε ίαμβο, π.χ. "λάμπουν/ τα χιό/νια στα/ βουνά/ λάμπουν/ και στα/ λαγκά/δια".
Άλλα παραδείγματα από τη Βυζαντινή ποίηση:
χαίρε/έμψυ/χε τρά/πεζα/ άρτον/ ζωής/ χωρή/ σασα
Σαρκί/ υπνώ/σας ως/ θνητός/ ο Βα/σιλεύς/ και Κύ/ριος.
κ.λπ. κ.λπ.
Ο Σακελλαρίδης λέει ότι στους Αρχαίους υπήρχαν δύο είδη μελοποιΐας, η ευμελής και η εύρυθμος και παραθέτει και σχετικό παράδειγμα από ευμελή μελοποιΐα του Ευρυπίδου την οποία αναφέρει ο Αριστοφάνης, ο οποίος και την μέμφεται.
"... ἀπὸ τῆς κλασσικῆς ἔτι ἐποχῆς πολλοὶ ἐκ τῶν μελοποιῶν οὐδαμῶς προσεῖχον εὶς τὸν ποιητικὸν ῥυθμὸν καὶ οἱ τοιοῦτοι ἀπειργάζοντο τὴν μουσικὴν "εὐμελῆ". ἐνῶ ἀλλοι μελοποιοὶ οἱ τῷ ποιητικῷ ῥυθμῷ στοιχοῦντες ἀπειργάζοντο τὴν μουσικὴν "εὔρυθμον" [...] Ἡ ἱερὰ δὲ καὶ ἡ δημώδης μελοποιΐα περιέσωσεν ἡμῖν καὶ τὴν εὔρυθμον καὶ τὴν εὐμελῆ μουσικήν. Καὶ ὅσα μὲν τῶν ἀσμάτων ἄδονται πρὸς τὸν ποιητικὸν ῥυθμὸν ταῦτά εἰσι τὰ εὔρυθμα, ὅσα δὲ πρὸς ἕτερον ἤ τὸν τῆς ποιήσεως ῥυθμὸν ἄδονται καὶ ἐκτείνουσι συλλαβάς τινας εἰς πλείονας χρόνους, καὶ ἀπολήγουσιν εὶς ψηλὴν πλέον μουσικήν, ταῦτά εἰσιν τὰ εὐμελῆ" (Ιω. Σακελλαρίδης, "ΜΕΛΟΠΟΙΙΑ ΤΩΝ ΧΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ γενομένη ὡς οἷόν τε συμφώνως πρὸς τὸν ἀρχαῖον ῥυθμόν" 1931).
Γι' αυτό και το "Σαρκί ὑπνώσας" και το "Γυναῖκες ἀκουτίσθητε" τα μελοποιεί "ευρύθμως", σύμφωνα δηλ. με το ιαμβικό μέτρο στο οποίο είναι τονισμένα (υ -). Αν το πάρουμε προσωδιακά η πρώτη συλλαβή διαρκεί έναν χρόνο ως βραχεία, η δεύτερη δύο ως μακρά. Έτσι, μάλλον, προκύπτει ο τρίσημος και στα υπόλοιπα, διότι αναφέρει ότι όλα τα Εξαποστειλάρια είναι ιαμβικά.
Δεν λέω ότι ταιριάζει παντού, αλλά ο ίδιος ο Σακελλαρίδης με τα παραδείγματα
χαίρε/ έμψυ/χε τρά/πεζα/ άρτον/ ζωής/ χωρή/σασα
λάμπουν/ τα χιό/νια στα/ βουνά/ λάμπουν/ και στα/ λαγκά/δια
λέει ότι (εκτός από τους αρχαίους, για τους οποίους αναφέρει σχετικά παραδείγματα) και η εκκλησιαστική και η δημώδης ποίηση "τηρεῖ τὴν περὶ τοὺς τόνους ἀδιαφορίαν"
confused
παρόλο που δεν το προέκρινε στη λατρεία γι' αυτό κάνει και το κόλπο στο "δράμετε φίλοις εἴπατε" όπου θα μπορούσε να τηρήσει κι αυτός την ίδια αδιαφορία (όπως ο Ευρυπίδης σε αντίστοιχο παράδειγμα), αλλά χάριν του νοήματος το παραλλάσσει.