Σὲ ἀγρυπνία γίνονται ἀναγνώσεις πρὸ τοῦ ἐξαψάλμου, μετὰ τὴν α' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν β' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὰ μεσῴδια καθίσματα καὶ μετὰ τὸ κοντάκιο, τοὺς οἴκους καὶ πάλι τὸ κοντάκιο «Συναξάριον. Κύριε εὐλόγησον» καὶ ἀνάγνωση καὶ τῶν βιογραφιῶν
(χφ. Σινὰ 1095 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φφ. 8v-9r, ΤΑΣ κεφ. β').
Κατὰ τὶς καθημερινὲς γίνονται ἀναγνώσεις μετὰ τὴν α' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν β' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα καὶ εἰς τὸ συναξάριον
(χφφ. Σινὰ 1094 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φ. 4r-v, 1096 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φ. 18r).
Βλ. καὶ
Dmitrievskij τ. 1 σσ. 605, 805, 806, τ. 3 σσ. 308-309 καὶ ΤΑΣ Καθαρὰ Δευτέρα.
Ὅταν τίθεται ἀνάγνωση (βλ. ιζ’ κανόνα Λαοδικείας), ὁ ἀναγνώστης ἐκφωνεῖ τὴν ἐπιγραφή της καὶ ζητᾶ εὐλογία (πρβλ. Α’ Ἔσδρας θ’ 46-47) λέγοντας «εὐλόγησον πάτερ». «Λέγει ὁ ἱερεὺς στίχον[1]. Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν» (Εὐολόγιον Goar σ. 5, Eὐχολόγιον τὸ Μέγα ἐκδ. Ἀστὴρ σ. 7). Ἡ ἀνάγνωση γίνεται πρὸς δυσμάς (Ἁγιορειτικὸν τυπικὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας 1995 σ. 43, ΤΑΣ ἔκδ. 2010 σ. 77), ὅπως καὶ τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Κατηχητικὸς λόγος καὶ τὰ ἑορταστικὰ ἐπισκοπικὰ μηνύματα.
[1]«ἐπιλέξας τὸν στίχον, ἤτοι τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλέησον ἡμᾶς» (χφ. Σινὰ 982 εὐχολόγιο ιγ’ αἰ. φ. 92v· ὁμοίως χφφ. Σινὰ 1040 διακονικὸ μέσα ιβ’ αἰ. φ. 53r, 2149 εἰλητάριο εὐχολόγιο ιγ’ αἰ., 893 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1382 φ. 50v, Ἰ. Φουντούλη Λειτουργικὴ τεῦχος ε’ Ἀκολουθίαι τοῦ νυχθημέρου (σημειώσεις πρὸς χρήσιν τῶν φοιτητῶν) Θεσσαλονίκη 1969 σ. 48).