Παναγιώτης
σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Ποιὸ εἶναι τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων;
Τὸ ἀπολυτίκιον; Τὰ ἰδιόμελα Δοξαστικὰ;
Τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων, εἶναι:
- τὰ τρία στιχηρὰ προσόμοια στὸν Ἑσπερινό, καὶ
- ὁ κανόνας στὸν Ὄρθρο.
Δὲν εἶναι οὔτε τὸ Ἀπολυτίκιον, οὔτε τὰ ἰδιόμελα Δοξαστικά, καθότι ὑπάρχουν Ἅγιοι χωρὶς ἀπολυτίκια καὶ ἰδιόμελα δοξαστικὰ, ἐνὼ δὲν ὑπάρχει κανένας Ἅγιος χωρὶς κανόνα.
Τὴν σήμερον ὅμως φθάσαμε νὰ νιώθουμε ἐνοχὴ ἂν δὲν ποῦμε τὸ Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου, καὶ καμία ἐνοχὴ ὅταν κόβουμε τοὺς Κανόνες ποὺ ὀρίζει τὸ Τυπικόν... καὶ ὁ κανόνας τοῦ Ἁγίου (εἰς δ'), εἶναι ἀναλογικά, τοὐλάχιστον 32 (8×4) «ἀπολυτίκια»!
Οἱ μὴ ἐορταζόμενοι Ἅγιοι, ἔχουν κοινὰ ἀπολυτίκια, τὰ ὁποῖα εἶναι δηλωτικὸ ὅτι εἶναι μὴ ἑορταζόμενοι, βλ. [Ἐγκόλπιον Ἐκκλησιαστικῆς Τάξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν 2017, καταρτισθὲν ὑπὸ Διον. Ἀνατολικιώτου, σ. 12-14], ὅπου ὑπάρχει καὶ γενικευμένη ἀνάλυση.
Δὲν χάλασε ὁ κόσμος ἐὰν δὲν ποῦμε ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου ὅταν τὸ τυπικὸν δὲν τὸ προβλέπει, σεβόμενοι τὸ τυπικόν (καὶ τὴν περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δὲν λέμε ἀπολυτίκιον μὴ ἑορταζομένου Ἁγίου, ἀλλὰ τοὺς Τριαδικοὺς ὕμνους ἀντ’ αὐτῶν!). Μακάρι νὰ ποῦμε τὸν κανόνα τοῦ Ἁγίου ποὺ εἶναι καὶ τὸ βασικὸ μέρος τῆς ἀκολουθίας του, καὶ εἶναι ὡς προεἴπαμε, τοὐλάχιστον ὡς 32 Ἀπολυτίκια!
Ἐπίσης, κάθε ἀκολουθία ἔχει τὸ πολὺ ἕνα καὶ μόνο ἀπολυτίκιον.
Δὲν ἔχει ἕτερον, καὶ ξανὰ ἕτερον.
Τὸ Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων δευτερώνεται (ὅταν προβλέπεται) τὸ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ μάθει καλὰ ὁ κόσμος.
Γνωρίζω γυναῖκες τοῦ δημοτικοῦ, στὴν ἠλικία τῶν 80 ἐτῶν, ποὺ γνωρίζουν τὰ ἀπολυτίκια τῶν Ἁγίων (καὶ τὶς ἡμερομηνίες τῶν ἑορτῶν τους) ἀπ' ἔξω! Τί θὰ μαθαίνανε ὅμως αὐτὲς ἂν λεγόντουσαν δύο καὶ τρία+ ἀπολυτίκια γιὰ κάθε Ἅγιο; Τίποτα.
Ἐδὼ δὲν ὑπάρχει χρόνος στὶς ἐνορίες νὰ ψαλλεῖ ὅλος ὁ κανὼν (καὶ ψάλλονται συνήθως α', γ', καὶ μὲ τὴν ψυχὴ στὸ στόμα ἡ στ') καὶ δυστυχῶς γεμίζουν παρατύπως τὰ Μηναῖα μὲ ἕτερα καὶ ἕτερα ἑτέρων ἀπολυτίκια. Γιατί; Γιὰ νὰ παραθεωρηθοῦν περαιτέρω οἱ Κανόνες; Ἂν θέλουν νὰ προσθέσουν ἄλλα Ἀπολυτίκια Ἁγίων, ἂς ἀρχίσουν πρώτα, ἀπὸ τὰ Ἀπολυτίκια τὴς Ἑορτῆς τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως καὶ τῶν ἄλλων Δεσποτικῶν Ἑορτῶν...
Οἱ παλαιοὶ Ἅγιοι Ὑμνογράφοι, δὲν ἔγραφαν πάντα πλήρη ἀκολουθία διὰ κάθε Ἅγιον, ἀλλὰ ἄλλους εἰς ηʹ (πλήρως), ἄλλους εἰς ςʹ (ἡμιεορταζομένους), καὶ ἄλλους ὡς μὴ ἑορταζομένους. Γιατὶ δὲν τοὺς ἀκολουθοῦν οἱ νεώτεροι Ὑμνογράφοι; Ἀφῆστε καὶ λίγο νὰ ἀκουστεῖ ἡ Παρακλητικὴ μὲ τὰ Θεολογικώτατα τροπάριά της, τὸ Τριῴδιον, τὸ Πεντηκοστάριον! Καὶ πολλάκις, οἱ παλαιοὶ Ἅγιοι Ὑμνογράφοι, συμπλήρωναν ἀκολουθίες, ἄλλος ἔγραφε τὸν κανόνα, ἄλλος τὸ δοξαστικόν, γιὰ παράδειγμα, σεβόντουσαν τὴν προϋπάρχουσαν ἀκολουθίαν.
Τὸ ἀπολυτίκιον; Τὰ ἰδιόμελα Δοξαστικὰ;
Τὸ σημαντικότερο μέρος τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων, εἶναι:
- τὰ τρία στιχηρὰ προσόμοια στὸν Ἑσπερινό, καὶ
- ὁ κανόνας στὸν Ὄρθρο.
Δὲν εἶναι οὔτε τὸ Ἀπολυτίκιον, οὔτε τὰ ἰδιόμελα Δοξαστικά, καθότι ὑπάρχουν Ἅγιοι χωρὶς ἀπολυτίκια καὶ ἰδιόμελα δοξαστικὰ, ἐνὼ δὲν ὑπάρχει κανένας Ἅγιος χωρὶς κανόνα.
Τὴν σήμερον ὅμως φθάσαμε νὰ νιώθουμε ἐνοχὴ ἂν δὲν ποῦμε τὸ Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου, καὶ καμία ἐνοχὴ ὅταν κόβουμε τοὺς Κανόνες ποὺ ὀρίζει τὸ Τυπικόν... καὶ ὁ κανόνας τοῦ Ἁγίου (εἰς δ'), εἶναι ἀναλογικά, τοὐλάχιστον 32 (8×4) «ἀπολυτίκια»!
Οἱ μὴ ἐορταζόμενοι Ἅγιοι, ἔχουν κοινὰ ἀπολυτίκια, τὰ ὁποῖα εἶναι δηλωτικὸ ὅτι εἶναι μὴ ἑορταζόμενοι, βλ. [Ἐγκόλπιον Ἐκκλησιαστικῆς Τάξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν 2017, καταρτισθὲν ὑπὸ Διον. Ἀνατολικιώτου, σ. 12-14], ὅπου ὑπάρχει καὶ γενικευμένη ἀνάλυση.
Δὲν χάλασε ὁ κόσμος ἐὰν δὲν ποῦμε ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου ὅταν τὸ τυπικὸν δὲν τὸ προβλέπει, σεβόμενοι τὸ τυπικόν (καὶ τὴν περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δὲν λέμε ἀπολυτίκιον μὴ ἑορταζομένου Ἁγίου, ἀλλὰ τοὺς Τριαδικοὺς ὕμνους ἀντ’ αὐτῶν!). Μακάρι νὰ ποῦμε τὸν κανόνα τοῦ Ἁγίου ποὺ εἶναι καὶ τὸ βασικὸ μέρος τῆς ἀκολουθίας του, καὶ εἶναι ὡς προεἴπαμε, τοὐλάχιστον ὡς 32 Ἀπολυτίκια!
Ἐπίσης, κάθε ἀκολουθία ἔχει τὸ πολὺ ἕνα καὶ μόνο ἀπολυτίκιον.
Δὲν ἔχει ἕτερον, καὶ ξανὰ ἕτερον.
Τὸ Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων δευτερώνεται (ὅταν προβλέπεται) τὸ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ μάθει καλὰ ὁ κόσμος.
Γνωρίζω γυναῖκες τοῦ δημοτικοῦ, στὴν ἠλικία τῶν 80 ἐτῶν, ποὺ γνωρίζουν τὰ ἀπολυτίκια τῶν Ἁγίων (καὶ τὶς ἡμερομηνίες τῶν ἑορτῶν τους) ἀπ' ἔξω! Τί θὰ μαθαίνανε ὅμως αὐτὲς ἂν λεγόντουσαν δύο καὶ τρία+ ἀπολυτίκια γιὰ κάθε Ἅγιο; Τίποτα.
Ἐδὼ δὲν ὑπάρχει χρόνος στὶς ἐνορίες νὰ ψαλλεῖ ὅλος ὁ κανὼν (καὶ ψάλλονται συνήθως α', γ', καὶ μὲ τὴν ψυχὴ στὸ στόμα ἡ στ') καὶ δυστυχῶς γεμίζουν παρατύπως τὰ Μηναῖα μὲ ἕτερα καὶ ἕτερα ἑτέρων ἀπολυτίκια. Γιατί; Γιὰ νὰ παραθεωρηθοῦν περαιτέρω οἱ Κανόνες; Ἂν θέλουν νὰ προσθέσουν ἄλλα Ἀπολυτίκια Ἁγίων, ἂς ἀρχίσουν πρώτα, ἀπὸ τὰ Ἀπολυτίκια τὴς Ἑορτῆς τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως καὶ τῶν ἄλλων Δεσποτικῶν Ἑορτῶν...
Οἱ παλαιοὶ Ἅγιοι Ὑμνογράφοι, δὲν ἔγραφαν πάντα πλήρη ἀκολουθία διὰ κάθε Ἅγιον, ἀλλὰ ἄλλους εἰς ηʹ (πλήρως), ἄλλους εἰς ςʹ (ἡμιεορταζομένους), καὶ ἄλλους ὡς μὴ ἑορταζομένους. Γιατὶ δὲν τοὺς ἀκολουθοῦν οἱ νεώτεροι Ὑμνογράφοι; Ἀφῆστε καὶ λίγο νὰ ἀκουστεῖ ἡ Παρακλητικὴ μὲ τὰ Θεολογικώτατα τροπάριά της, τὸ Τριῴδιον, τὸ Πεντηκοστάριον! Καὶ πολλάκις, οἱ παλαιοὶ Ἅγιοι Ὑμνογράφοι, συμπλήρωναν ἀκολουθίες, ἄλλος ἔγραφε τὸν κανόνα, ἄλλος τὸ δοξαστικόν, γιὰ παράδειγμα, σεβόντουσαν τὴν προϋπάρχουσαν ἀκολουθίαν.
Last edited: