«Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερῖναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν, ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν,
τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς
στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.»
Σίγουρα αυτή είναι η πηγή, ωστόσο οι υμνογράφοι είναι προσεχτικοί στις μεταφορικές συνδέσεις, κι εδώ φαίνεται να μην ταιριάζει πολύ νοηματικά το "φιμώνω" με το "μάχαιρα".
Αὐτὸ εἶναι τὸ πρωτότυπο (ὡς προανέφερε ὀ κ. Θεοδωράκης, βλέπε καὶ [ΜΒ]), καὶ ταιριάζει, διότι φιμώνω κάποιον ὄχι μόνο μὲ φίμωτρο, ἀλλὰ καὶ μεταφορικά, μὲ τὸν ἔλεγχο,
μὲ τὸν λόγο μου.
Σύμφωνα μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, «
τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστιν
ῥῆμα Θεοῦ» (Ἐφεσ. στ' 17), ἄρα
ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα τοὺς ἐφίμωσε λαμπρῶς μὲ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστιν ῥῆμα(τα) Θεοῦ,
διότι εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Ἰωάν. κα' 14-15).
Βοήθειά μας, ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη.