Όταν πήγαινα στην πέμπτη γυμνασίου (ή τρίτη λυκείου - δεν θυμάμαι) (Κηφισιά) πήγαμε 5ήμερη Τρίκαλα - Καλαμπάκα - Μετέωρα, Βέροια Νάουσα Έδεσσα Θεσσαλονίκη, όπου φτάσαμε Σαββατόβραδο...
Όλοι κοιμήθηκαν εκτός από εμένα που σηκώθηκα πρωΐ - πρωΐ και πήγα στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.... έψαλαν τις καταβασίες του Πάσχα ΑΡΓΕΣ φυσικά, και άκουσα πρώτη φορά από κοντά τον αείμνηστο άρχοντα Αθ. Καραμάνη να ψάλλει το «Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος»...
Πλησίασα δειλά - δειλά και αφού καλημέρισα, του είπα ότι ασχολούμαι με τη μουσική μας, συνεργάζομαι με τον παπα-Θανάση Τσούμαρη (διεβίβασα τους χαιρετισμούς του), ήμουν μαθητής του κυρ-Μαθιού του Ανδρέου, μέσον του οποίου ο πατέρας μου είχε προμηθευτεί στο Καρλόβασι τα μέχρι τότε εκδοθέντα έργα του, τα οποία είχα ήδη μελετήσει.
Δυστυχώς μετά τη λειτουργία έφυγα άρον-άρον λόγω του προγράμματος της εκδρομής.
Σημείωσε το όνομά μου σε ένα χαρτάκι για να το καταχωρήσει στους συνδρομητές του παραρτήματος της Νέας Μουσικής Συλλογής. (Είναι το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε το όνομά μου στον κατάλογο των συνδρομητών).
Φυσικά, αγόρασα το τευχίδιο αυτό, σε ανάμνηση της συνάντησής μου με τον άρχοντα και το οποίο χρησιμοποιώ (όταν το παίρνω μαζί μου στο Ναό, για να μπορούν οι περιστασιακοί βοηθοί να ακολουθούν).
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Αιωνία του η μνήμη!