Κινούμενος απο τπροσωπικά μυνήματα που έλαβα προσφάτως περι ρελατιβιστικού επαναστατισμού και πώς συνδέω αυτόν τον πολιτικοκοινωνιολογικό όρο με την ψαλτική και συγκεκριμένα με το κίνημα Καρά, σας παραθέτω και τα συγκεκριμένα ερμηνευτικά.
Απο κει και πέρα ας σκεφτεί ο καθένας ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ, ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, εαν ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΕΙ ή εαν νεωτερίζει επαναστατικώς και ρελατιβιστικώς.
Λοιπόν
Ο όρος Ρελατιβιτισμός (απο το Αγγλικό relativism) προέρχεται από το λατινικό επίθετο relativus-a-um που σημαίνει το σχετικό -ή. Συγκεκριμένα, εννοεί το πολιτικοκοινωνιολογικό φαινόμενο του ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΥ.
Εδώ
http://el.wikipedia.org/wiki/Σχετικισμός
σωστά περιγράφεται ο σχετικισμός.
Αντιγράφω:
"Σχετικισμός είναι η άποψη ότι δεν υπάρχει νόημα και αξία σε τίποτα λόγω έλλειψης ενός κοινού σημείου αναφοράς, έτσι όλες οι απόψεις έχουν την ίδια ισχύ.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό του σχετικισμού είναι ότι δεν δέχεται την ύπαρξη της απόλυτης αλήθειας δίνοντας ίση ισχύ στα λεγόμενα όλων.
Στην Ηθική ο σχετικισμός λέει ότι όλες οι ηθικές είναι εξίσου καλές. Στην Επιστημολογία ότι όλες οι απόψεις και όλοι οι τρόποι σκέψεις εξίσου αληθείς. Στην Θρησκεία ότι όλες οι θρησκείες είναι εξίσου σωστές κ.ο.κ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην θεωρία του σχετικισμού είναι ότι δημιουργεί ένα παράδοξο. Όταν δεν υπάρχει κοινό σημείο αναφοράς προς όλους τους ανθρώπους ώστε να δεχτούν την αλήθεια της πρότασης τότε αυτομάτως η θεωρία του σχετικισμού χάνει την οικουμενική της ισχύ.
Μόνο με την παραδοχή ad hoc ότι η μόνη απόλυτη αλήθεια είναι ο ορισμός του σχετικισμού αποκτά ισχύ ο σχετικισμός. Στη βάση αυτή, ο σχετικισμός εξισώνεται με τον απόλυτο σχετικισμό και ένας τρόπος υπέρβασης αυτής της αντίφασης φαίνεται να είναι η υιοθέτηση ενός σχετικού σχετικισμού."
Εαν προσέξετε τις μεθόδους επικοινωνίας και αντιπαράθεσης των υποστηρικτών του κινήματος του Καρά, γνωρίζοντας πλέον τι εστί ο ρελατιβιτισμός ή σχετικισμός, τότε θα καταλάβετε γιατί προσπαθούν να αποδομήσουν την ΠΑΡΑΔΟΣΗ, εμβάλλοντας την αμφισβήτηση (σοφιστική βεβαίως εφ όσον υπάρχει και ιστορία και μαρτυρίες και στοιχεία και επιστήμη) στους αρχάριους και συγκεκριμένα στην γενική κοινωνία που είναι αδαή στα θέματα της ιστορίας της ΒΜ και της παράδοσης και την εξέλιξη της.
Γιαυτό επιστρατεύονται ιμπρεσάριο, εταιρείες παραγωγής δίσκων, φορείς επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων να τους προβάλλουν. Διοτι, εαν έθεταν τις θεωρίες τους και τις δοξασίες τους σε φορείς που ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΜΙΚΟΙ και που ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ (Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ιερα Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος), είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως η αποφάνσεις αμφοτέρων θα σήμαιναν το ΤΕΛΟΣ αυτού του μουσικώς επαναστατικού κινήματος, και την πειθαρχία πλέον σε αυτά που ήχαν ενωμένο τον ψαλτικό κόσμο πριν την έλευση των συγχρώνων προβολέων μιας Θεωρίας, έκφρασης και ερμηνείας της εκκληστιαστικής μουσικής (και ακομα και των δημοτικών μας τραγουδιών) η οποία αυτοεξορίστηκε απο τα ΠΑΡΑΔΕΔΩΜΕΝΑ, και χάραξε δικό της επαναστατικό δρόμο, αγνοώντας αυτά που ΥΠΗΡΧΑΝ εντώς του κοινού κορμού της μουσικής έκφρασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Και παρα τον ευσεβισμό τον οποίο επιστρατεύουν στα επιχείρήματα, εμπλέκοντας την αγάπη, το σέβας, την εκκλησία, τους κανόνες, τον καθωσπρεπισμό, και εκφραστικούς σολοικισμούς πως όλοι το ίδιο είμαστε και την ίδια τέχνη υπηρετούμε και την ίδια εκκλησία σεβόμαστε, ξεχνούν πως η εκκλησία έχει αποφανθεί με δύο εγκυκλίους και γνωματεύσεις επι της επαναστατικής τους Θεωρίας.
Η ερώτηση η αναπάντητη παραμένει. Γιατί δεν πειθαρχούν;
ΝΓ