Μία απλοϊκή ερώτηση-πρόταση, αν και δεν θα ήθελα να γίνομαι «οχληρός».
Απ’ ότι καταλαβαίνω, στο α΄ μέρος αυτού του Εσπερινού διατηρείται ο «Σαρακοστιανός» χαρακτήρας , ενώ με το β΄ μέρος μεταβαίνουμε στα του συνήθους Σαββάτου, εκτός «κλίματος» Τεσσαρακοστής . Κάτι αντίστροφο , δηλαδή, του κατανυκτικού Εσπερινού που τελείται την Κυριακή.[Ίσως και η αλλαγή της ιερατικής στολής , (προφανώς επιτραχηλίου) πρέπει να γίνεται στο β΄ μέρος του Εσπερινού , όπως και των αμφίων της Αγίας Τραπέζης, κατ’ αντιστροφήν των κρατούντων εις τους κατανυκτικούς Εσπερινούς.]
Μήπως λοιπόν -και συγχωρείστε μου την τολμηρή πρόταση- θα έπρεπε το ιδιόμελο του Τριωδίου να ψαλεί εις το δόξα των Εσπερίων , εφ’ όσον ανήκει και στη θεματική της προηγηθείσης εβδομάδος , ενώ εις τα απόστιχα και εξής να τηρηθεί η συνήθης τάξη των Σαββάτων μετά του «Αλληλούια», δηλαδή το εναπομείναν μαρτυρικό του ήχου της εβδομάδος (α΄) και τα δύο νεκρώσιμα του αυτού ήχου μετά ομοήχου θεοτοκίου εις το «Δόξα, και νυν», έπειτα τα απολυτίκια του Σαββάτου και η Απόλυση κατά την εκτός Τεσσαρακοστής τάξη;
Μαρτυρείται κάτι τέτοιο; Είναι εντελώς παράλογο και Τυπικώς ανεπίτρεπτο; Ποια η θέση των επαϊόντων;
Ευχαριστώ και συγχωρέστε μου την τόλμη.